Ik merk dat ik blijf hangen in verdriet, woede, wrok, frustratie; kortom negativiteit, en daar vergiftig ik mezelf mee. Wat er is gebeurd kan ik niet meer veranderen. Ik weet dat ik er echt alles aan gedaan heb, enorm heb gevochten voor onze relatie, en ik besef ook dat ik ook slechte eigenschappen heb. Maar alleen kun je niet vechten. Je hebt er 2 voor nodig. En nu .... moet ik verder met mijn eigen leven. Hij maakt daar geen deel meer vanuit. In tegenstelling tot heel veel anderen kost het mij geen moeite om geen contact op te nemen met hem. Ik wil juist niks meer van hem weten. Het vervelende alleen is dat we 2 kinderen hebben. Maar voorlopig wil ik hierover alleen per e-mail contact en dan superzakelijk. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik hem niet meer kan zien of spreken en dat moet hij respecteren. Gisteren was ik bij mijn psycholoog en ze heeft me verteld dat het waarschijnlijk nog heel lang zal duren voordat ik er overheen ben, maar ik moet het zoeken in hele kleine stapjes. Als ik merk dat ik even 5 minuten niet aan hem denk, is het al een stapje vooruit. Als ik merk dat ik even kan lachen met de kinderen, is het ook een stapje vooruit. En afleiding zoeken. Ze adviseerde me om bijvoorbeeld simpele kruiswoordpuzzeltjes te maken om gewoon even aan iets anders te denken. Ze zei ook dat ik per dag bijvoorbeeld een kwartier aan hem mag denken en dan dingen van me afschrijven, maar niet meer een hele dag hem in mijn hoofd. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik moet absoluut wel accepteren en beseffen dat het over is tussen ons en dat het niet meer goed komt. En als je, zoals ik, verslaafd bent aan je relatie is dat heel moeilijk. Wel weet ik dat ik nu mezelf voorop moet stellen en alleen nog maar aan mij denken (en aan mijn kinderen natuurlijk, maar die gaan altijd voor). Ik heb het zelf ook allemaal laten gebeuren. Waarom heb ik mijn grenzen zo verlegd, iedere keer? Ik ben er achter gekomen dat het ook met mijn jeugd te maken heeft. Later zoek je wat je vroeger hebt gekend. En ik had vroeger veel spanning thuis en spanning heb ik met hem genoeg gehad. Zoveel dat ik er compleet kapot aan ging. Dus; ik ga nu voor mezelf kiezen en proberen niet meer met hem bezig te zijn. Ik houd jullie op de hoogte. Liefs, stuurloos