Ik heb het al ongeveer gepost en ook al met meerdere mensen besproken, maar toch maar even als blogje...
Het is morgen een maand uit. Het is echt een raar verhaal. Eigenlijk zit ik zelf ook nog vol ongeloof. Even mijn verhaal... Het is vrij lang

We zijn begonnen als beste vrienden. Waren 2 jaar beste vrienden en er was opeens een moment dat we een enorme spanning hadden. Na twijfels (bang vriendschap kapot te maken) zijn we toch met elkaar verder gegaan en het begon echt spetterend. Echt geweldig. Super verliefd. Ben nog nooit zo vreselijk verliefd geweest. Eerst 8 maanden waren een roes. Toen werd het wat minder rooskleurig. Er kwamen wat problemen. Niet met ons samen, maar om ons heen.Maar toch allemaal plannen voor later (samen wonen, deze zomer naar india) en ik kreeg nog lieve smsjes, als ik zei dat hij echt de leukste was--> dat kan niet want dat ben jij. Kortom ik had niks in de gaten.

In september ging hij opeens super veel dingen 's avonds doen. Vond ik wel wat raar, maar ach waren wel dingen die hij altijd al wilde doen. Wel steeds minder tijd voor mij en ik werd er wat depri van. Nog steeds zei hij dingen tegen mij en vrienden waardoor ik wel dacht dat hij mij echt leuk vond (meer tijdgebrek leek het).

Ongeveer 1,5e maand geleden kwam hij opeens met de mededeling dat hij onze toekomst niet zag zitten, omdat we niet kunnen communiceren (en dan vooral ik niet volgens hem, wat ik een vrij raar verwijt vind). Toen hebben we daar over gepraat en het kwam er opneer dat we van elkaar hielden en dat we aan dat praten konden werken.

De twee weken erna deed ie bizar raar. Hij ontweek me. Ik snapte er niks van. Ik was een beetje boos, want hij dropt een bom, begint er daarna niet meer over, maar gedraagt zich wel raar tov mij. Maar omdat ik de relatie wilde redden heb ik toen een romantisch dinertje georganiseerd.:-S
Ik had speciaal daarvoor sexy jurkje gekocht, zo'n kanten lingerie setje aan, heel uitgebreid gekookt, kaarsjes aan enzo. We hebben gegeten. Flesje wijn gedronken. Ik was best blij, want het was gezellig (hehe eindelijk weer goed). Het leek te werken. Bij de koffie werd hij stil en voelde hij klam aan. Ik vroeg wat er was (ik wilde met hem ook nog even over zn gedrag praten, maar dan op een rustige manier). En toen zei hij dat hij niet meer van me hield en dat hij het uit wilde maken. Hij zei dat hij hier al sinds maart over dacht. En al die tijd had ik het niet door gehad. Natuurlijk had ik de laatste paar weken (ong 2) gemerkt dat hij raar deed, maar zulke twijfels had hij goed verborgen.
Aan het eind van het gesprek moest ik gewoon vragen of er een ander was. Ik kon het me niet voorstellen. De basis van onze relatie was een hele diepe vriendschap. Ik was ook daarvoor zn beste vriendin en ik heb hem zn ex zien bedriegen, dus lichtelijke reserve had ik daar wel. En ja hoor, hij was 2 weken verliefd op een ander. Twee weken. Idioot. Uiteindelijk heeft hij toegegeven dat dat de reden was dat hij het uitmaakte. Hij gaf ook aan dat hij niet van plan was iets met haar te beginnen, want hij was al ong 5 jaar in een relatie (ik kwam ook vrij vlotjes, jaja ik had het kunnen weten, maar ik dacht dat het een uitzondering was, ivm hele diepe vriendschap). Ik geloofde dat dus.
Maar na 10 dagen (toen ik nog huilend bij een vriendin zat) had hij al een date met dat meisje. En nu slapen ze bij elkaar enzo. Hij noemt het zn nieuwe vriendin en heeft me dat nu officieel medegedeeld.

Hm dat was mijn verhaal. Ik hoop dat het met haar mislukt. Volgens mij kan je niet zo vaak relatiehoppen zonder enige gevoelens. Ergens moet je toch even stil staan? Bij jezelf? Bij wat je hebt gehad? Ik vind het onbegrijpelijk. En ik voel me ook een sukkel. Dat ik erin ben getrapt. Idioot toch?
Ik hoop dus dat hij spijt krijgt en in zal zien dat we echt iets bijzonders hadden. Ik verwacht het ook niet echt.