Het voelt nog wat kil en is nog erg pril
krijg rillingen en klamme handen
Maar na zo'n lange tijd in eenzaamheid
begint er langzaam weer een lichtje te branden

Hoewel ik weet dat ik je nooit vergeet
is de pijn in me hart iets minder
Soms op een dag zie je een kleine lach
soms kan ik me weer een beetje binden

Het is nog een lange weg die ik afleg
maar ik begin er weer in te geloven
Ik maakte me sterk, heb aan me zelf gewerkt
kom het weer een beetje te boven

Maar je moet snappen, na die harde klappen
zal ik mezelf nooit weer zo kunnen geven
Dankzij mijn "ex", dat klinkt soms nog zo gek
komt er nooit meer een grote liefde in mijn leven

Maar ik geef niet op, ik ga weer in galop
moet zelf weer wat van me leven maken
Niemand brengt me meer van de kaart, ik ga bergopwaarts
nooit zal iemand mij nog zo diep raken