Om half twaalf s'avonds op de dag van de aanslag in Londen ging mijn mobieltje af. Ik zat nog te werken achter mijn PC'tje, Het was dat het beeldscherm begon te storen anders had ik het zeker niet gemerkt.
"Ben je nu in Londen?" Klonkt het enigzins opgelucht.
"Nee op dit moment ben ik in Nederland"
"Oh gelukkig maar"
Verder nog wat mee zakelijk klinkende uitwisselingen en een welterusten en dat was het dan.
Ogenschijnlijk een lief telefoontje en zeker welgemeend. Maar
ruimschoots voldoende om my weer volledig uit mijn evenwicht te brengen. Om dat knagende gevoel van onbeantwoorde liefde en eenzaamheid in één klap in het centrum van mijn bewustzijn te brengen.
Ik zou je moeten verguizen, je nooit meer zou moeten zien of horen. Die laatste twee zouden zeker beter zijn en het lukken ook redelijk maar die eerste? Toen ik myzelf openstelde voor dat wat het allermooiste was dat ik ooit heb gezien en ervaren wist ik dat er geen weg meer terug was. Het was zo helder, met jou wil ik verder, voor jou ben ik bereid het prijskaartje te betalen, onvoorwaardelijk.
Toen je dan ook een ander bleek te zijn, dan je misschien zelf zou willen zijn en mijn wereldje echt instortte heeft dat mijn gevoel voor jou nooit veranderd.
Kennelijk geef je ergens nog om mij, maar brengt het niet dat wat ik zo graag zou willen.
Mij heeft het helaas wel veranderd. Bitter is wel het juiste woord. Ik heb gewoon niet meer de moed om nog te kunnen genieten. Ook ben ik anders naar de mensen gaan kijken. Realistischer, en kom dan tot de conclusie dat het gewoon een grote geitebende is. En jij was nou echt niet meer dan een nare verslaving?
Grappig maar op deze site kom ik zoveel lotgenoten tegen en inderdaad het helpt wel een beetje. Maar aan de andere kant
vraag ik mij dan af hoe zoveel mensen ongelukkig kunnen zijn terwijl ze allemaal hetzelfde nastreven. En het is wel duidelijk wat ze voelen.
Deze plek doet me denken aan een stukje tekst uit een liedje van Roxy music.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Loneliness is a crowded room
Full of open hearts turned to stone
All together all alone
All at once my whole world had changed
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dag lief
sterkte hoor.. .alles
sterkte hoor.. .alles herkenbaar he? .. en toch .. together alone, (anouk)
Als jij regelmatig in London
Als jij regelmatig in London moet zijn, zou je daar geweest kunnen zijn en natuurlijk is ze bezorgd of jij daar was, maar niet omdat ze nog op die manier van je houdt of verder met je wil, maar omdat ze je kende en je ooit wat betekende, want als ze echt van je hield zou ze dat zeker hebben laten zien.
Maar het brengt jou uit je evenwicht, misschien had ze beter kunnen smssen, maar zelfs dat kan jou uit je evenwicht brengen, want jij houdt nog van haar. Maar zou je nu je haar andere of ware kant kent nog gelukkig met haar kunnen worden?
Want je schrijft: "Toen je dan ook een ander bleek te zijn, dan je misschien zelf zou willen zijn en mijn wereldje echt instortte heeft dat mijn gevoel voor jou nooit veranderd."
Want ze bleek een ander te zijn zou je met die ander gelukkig kunnen zijn zoals die ander nu is? Waar jij van houdt is degene die je denkt dat ze is of die ze zou willen zijn, maar is ze dat nu? En kan die persoon die ze nu is jou gelukkig maken?
Het doet pijn te lezen hoe imand een ander kan blijken te zijn en daarmee jou in de afgrond sleurt...
Wordt niet bitter, al hoewel ik het ook ken, de pijn en hoe je wellicht ook behandeld bent, ik ben vaak boos en voel zelfs intense wraak, maar ik zal dat nooit doen. Zo ben ik niet, ik hoop dat iets ervoor zorgt dat hij gaat realiseren en voelen. Jij hoopt waarschijnlijk dat zij veranderd of dingen in gaat zien?
Maar ontneem jezelf jou geluk niet door zelf te verbitteren, maar neem de tijd, ooit ga ook jij weer genieten. Dat je nu anders en realistischer kijkt is moeilijk, maar misschien wel heel belangrijk.
Wat bedoel je trouwens met geite bende?
Je vraagt: "En jij was nou echt niet meer dan een nare verslaving?"
Ja, net als ik kapot ben gegaan aan mijn drugs (ex) en er nog onder lijdt. Ik was hooked on him, hij was een dodelijke drug, alleen kapot ben ik er niet aan gegaan en ergens ook wel, en dat afkicken dat duurt zo lang en de drug die lacht. (Die voelt zijn macht maar hoe lang nog.....voor ....?)
"Maar aan de andere kant vraag ik mij dan af hoe zoveel mensen ongelukkig kunnen zijn terwijl ze allemaal hetzelfde nastreven".
Wat ik al eerder schreef op deze site; ik denk dat de mensen die hier komen een bepaald slag is, mensen die voor de liefde gaan. Mensen die er niet voor gaan en die het niet interesseert, die zie je hier niet. Maar het zijn vaak wel de partners van...ik denk dat wij allen ons moeten terug vinden en grenzen moeten stellen. We moeten kiezen voor ons geluk, maar we hebben nu eenmaal geleerd te geven en lief te hebben en dat kan niet iedereen hier op de wereld.
Deze tekst van Muse raakt mij heel erg:
change,
everything you are
and everything you were
your number has been called
fights, battles have begun
revenge will surely come
your hard times are ahead
best,
you've got to be the best
you've got to change the world
and you use this chance to be heard
your time is now
Sterkte EEfie