Lieverd, ik wil dat ook zo graag voor jou.
Misschien een troost dat velen daar doorheen zijn gegaan waaronder ik ook.
Het gaat tergend langzaam maar ben je erdoorheen dan ben je zoveel sterker en kan je véél meer aan! Doorzetten! Er komen echt openingen waar je doorheen moet. Dan valt de pijn beetje bij beetje van je af.
Het is een proces waar je doorheen moet. Hoe pijnlijk ook. Het is vreselijk maar zo fijn om te voelen dat het minder gaat worden.
Ik dacht ook vaak, blijf ik dit zo voelen??? Het antwoord nu is NEE!

Heel veel liefs en veel kracht! XXX

Hey lieverd,

Wat hier al is gezegd en wat ik ook tegen je ga zeggen is waar.
De pijn is verschrikkelijk, maar je komt er echt doorheen. Op een gegeven moment voel je dat het elke dag een klein beetje beter gaat en het verdriet, gemis en houden van slijt.

Ik heb hetzelfde gevoel nu als dat jij hebt. Ik wil ook dat hij hier is en dat ik tegen hem aan kan kruipen en dat alles weer goed is. Maar dat gebeurt niet. Nooit meer. Er is een keus gemaakt en daar moet je je bij neerleggen, hoe moeilijk ook.
Deze pijn heb ik eerder meegemaakt. Mijn ouders dachten toen dat ik mezelf iets aan zou doen, zo erg. Maar daar ben ik ook doorheen gekomen. Iedereen maakt zoiets een keer mee, soms vaker. En iedereen komt er doorheen en er sterker uit.
Denk na over de toekomst. Stel een aantal doelen in je leven die je heel graag wil bereiken (werk, reizen, studie, verhuizen), dingen die je altijd al hebt willen doen, maar je toch op een laag pitje hebt gezet door je relatie en werk daarnaartoe.

Daar ben ik nu ook mee bezig. Ik ben al een tijdje bezig met een stage zoeken voor de opleiding Basiskok, en elke keer lukte het me maar niet, werd steeds afgewezen enz. Sinds het uit is ben ik er veel meer mee bezig, omdat ik veel meer tijd heb en Hoppa, meteen een gesprek, woensdag een vervolg gesprek. Ik ben nu al zo veel verder dan toen ik een relatie had. Het is een schrale troost natuurlijk, het liefst zat ik nog in die relatie. Maar het is een begin. Denk eraan dat iedereen hier die pijn kent. Dat helpt ook, dat je niet de enige bent.

Ben ik gek geworden? Ja dat denk ik ook steeds en waarchijnlijk iedereen hier. Wat is het toch met de liefde dat ons zo dom en crazy maakt?

Afleiding, afleiding, afleiding is het beste. Maar dat weet je vast wel. En natuurlijk wil je alleen maar van hem dromen. Maar dat is eigenlijk het slechtste wat je kunt doen. Probeer in je dag maar zo veel mogelijk dingen te doen. Dat is beter. Maar ik weet het. Het is zo zo zo moeilijk. Het lijkt natuurlijk dat met hoe langer het duurt worden je verwachtingen kleiner, maar tegelijkertijd worden je verlangens dus groter...horrible xxx