Ow, wat snap ik toch goed wat je bedoelt! Helaas, dat wel... Je weet dat ik je nooit vind zeuren en dat je tegen mij nog heel lang mag zeggen dat je hem mist. Maar wat hoop ik toch sterk dat de tijd dat we beide ons niet meer zo voelen snel komt! Ik heb behalve een fotoboek van de vakantie niks materieels meer wat me aan hem doet denken, maar heb dat ook niet nodig, alweer helaas... Een film, een naam, een liedje op de radio is al genoeg om me klote te laten voelen. Ik kan wel janken, en niet eens omdat ik hem mis maar omdat ik het zo vreselijk zat ben om me zo te voelen! Ook ik heb zoals je weet al wat vriendjes gehad na mn ex, maar het mocht allemaal niet zo lopen als ik het graag zou zien. Blijf net als jij hangen bij de herinneringen en gevoelens die ik voor mn ex had, of misschien nog steeds heb. De relatie die we beide hadden met onze ex is niet te vergelijken, de manier waarop het uitging wel; ingeruild voor een 'beter' exemplaar. Dat is denk ik ook een reden dat we er zo aan vast blijven houden. Want wat was er mis met ons en waarom hebben wij het verdiend om na een lange relatie zo aan de kant geschoven te worden? Ik kan geen rede bedenken want ik ken mezelf en jou nu ook al een jaar en we zijn lieve en trouwe meiden die veel voor een vriendje overhebben. Maar ja, dat zagen onze exen niet in en terwijl zij al lang lachend verdergaan met hun leven zitten wij na een jaar nog steeds op ldvd met de shit! Soms word ik er zo boos om, we zijn meer waard dan dit! Maar wanneer komt er nou eens iemand ons leven ingelopen die dat inziet en ons geeft wat we nodig hebben; onvoorwaardelijke liefde, acceptatie en een knuffel op zn tijd? Samen en met de mensen hier komen we er wel meis, daar ben ik van overtuid! Zou alleen zo graag willen weten wanneer het beter wordt...

Dikke knuffel van Laris

'Everything happens for a reason'