Ik zit in een opwaartse spiraal. Ik denk weer wat positiever, hoewel mijn ex nog steeds de ene dag ontzettend afstandelijk is, ontwijken en negeren tot en met, en de andere dag ineens weer toenadering zoekt, doet het me niet zoveel meer. Ik ben blij dat het contact weer casual begint te worden. Ze begint zelf dingen van vroeger op te rakelen, stuurt me sporadisch wat uit zichzelf, soms leidt het tot (online) gesprekken van een uur, met de nodige onzin, grapjes maken etc. Ik begin in ieder geval niet over 'ons' en hoe leuk we het ooit hadden, want dat werkt averechts. Gewoon lekker gewoon, koetjes en kalfjes, zonder over gevoelens te beginnen.

Ik zou liegen als ik haar niet weer in mijn armen wil voelen, maar toch zegt mijn verstand dat het beter is zo, mijn verstand wint het eindelijk. Het is nu al stukken beter dan dat geforceerd ontkennen en ontwijken wat ze eerst deed.
Ben wel beetje bang voor de carnavalstijd komend weekend, want dat is de uitgesproken kans om rond te gaan sletten voor haar en voor mij natuurlijk. Het is ooit allemaal met carnaval iets geworden tussen ons, dat moet bij haar ook in haar gedachten spoken lijkt mij. De kans is groot dat we elkaar tegen zullen komen, maar laat ik me daar nog niet druk over maken. Ik weet niet wat de toekomst brengt, en het kan natuurlijk ook altijd positief uitpakken!

Ik hoop dat dit contact en gevoel voorlopig even aanhoudt, want het doet me goed.