Voel me een beetje leeg vandaag. Moet erg mn best doen om niet te verzanden in zelfmedelijden en tijdreizen. Heb steeds de neiging dagboeken te lezen uit onze goede tijd en foto's te kijken. Niet doen. Voor het eerst sinds 2 jaar ben ik de kerstdagen niet alleen. Straks komt een vriendin logeren. De afgelopen 2 jaar kon ik het niet opbrengen om onder de mensen te zijn met de feestdagen. Was bang dat ik me dan nog ellendiger zou voelen en zou stikken van het ingehouden verdriet. Op zich heel positief dat ik dit jaar wel iets heb afgesproken. Het gaat ook echt beter met mij. Maar soms denk ik wel eens dat het niet zo is. Dat ik alleen maar roep dat het beter met me gaat omdat ik denk dat mensen niet verwachten dat je na 2 jaar nog verdrietig, boos en gekwetst kan zijn. Ach, dit vul ik ook zelf in. Zo blijk ik zelf te oordelen over anderen. Ik heb al heel lang niet meer met tranen gehuild om ex. En echt het slijt maar hij blijft maar in mijn hoofd wonen. Bij alles wat ik doe denk ik nog steeds aan hem. Elke grap wil ik hem vertellen. Elk interessant artikel wil ik samen met hem lezen. Iedere nieuwe plaat wil ik hem laten horen. We komen elkaar soms nog tegen maar ik doe alsof het prima met me gaat. Ik wil niet dat hij weet dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan. Ik wil dat hij trots op me is. Ik weet dat hij dat ook is maar hij weet niet hoe ik me werkelijk voel. Soms wil ik hem dat vertellen, wil ik dat hij mij troost, dat alles goed komt. Maar dat komt het niet. Hij is gelukkig met een ander. Een half jaar nadat we uitelkaar waren heb ik hem gezegt dat ik blij voor hem was dat hij gelukkig is in de liefde. Ik zat toen in een sterke fase van mijn liefdesverdriet en voelde het ook echt even zo. Omdat ik ook weet dat wij echt niet bij elkaar passen. Maar hij moest eens weten hoe erg ik het vind. Bah. K gevoel. Ben verdrietig nu. Maar ik weet dat dit ff een dip is. Ik ben trots op mezelf dat ik niet weer een kerst alleen vier maar bewust gekozen heb voor vrienden om me heen, nu met kerst. Ik besluit nu om niet te gaan lezen in dagboeken, niet te gaan tijdreizen, geen zielige liedjes ga draaien. Ik ga opstaan (nog best een klus..zit nl op bank in pyamabroek met vreselijke hooggehakte kerstschoenen aan..) "Mijn leven is van mij" heel hard draaien. (haha de buren zullen wel denken..) make up op mn kop smeren (voor het idee..) in de koelkast kijken of ik nog iets te eten in elkaar kan flansen (dit is trouwens wel een erg hoog gegrepen actie maar wie weet..) en vooral heel hard om mezelf proberen te lachen.

Volgens mij voel ik me al iets beter.

Zet hem op allemaal!!