bedankt iedereen van jane

afbeelding van jane6964

Bedankt iedereen voor alle lieve woorden en steun als reactie op mijn berichtje (voor diegenen die het nog willen lezen: 'van sprookje tot nachtmerrie', gister verstuurd) Ook al is het pijnlijk, het is goed eens met mijn neus op de feiten gedrukt te worden.
Ik weet dat ik aan mezelf moet denken nu maar dat valt me héél moeilijk... ik denk tenslotte al meer dan een jaar alleen aan hem, hoe het met hem gaat, of hij er nog is... En nu is alles plots gedaan, niks was waar, zelf ons kindje was een leugen want als je nu vraagt waarom ons zoontje er dan is zegt hij koud: ik wou kinderen omdat mijn broer er ook had!... kan je dat geloven?
Ook al wéét ik met mijn verstand dat ik beter af ben zonder hem, mijn hart laat me hier toch wat in de steek. Ik hield écht van hem, zelf na zo'n afschuwlijk jaar van eenzaamheid... Iedereen zegt nu: je ziet hem toch niet meer graag na wat hij heeft gedaan!! Ik WIL hem niet graag meer zien, ik WIL met hem breken op alle vlakken.
Maar als ik eerlijk ben zit ik zelf nu te wachten op reactie, al is het maar een welgemeende sorry, maar zelf dat krijg ik niet...
Voor hem is het duidelijk nu, hij heeft die hele tijd een dubbel leven geleid en kon niet kiezen, maar hij beseft nu de waarheid op tafel ligt er geen weg terug meer is.
Zijn laatste woorden waren: jij wil toch ook scheiden dus steek niet alles op mij. en toen: zie je me nog graag? mag ik nog terugkomen? ...!!!!!!!!
Ik heb daar niet op geantwoord... Soms denk ik écht dat hij ziek is want het erge is dat hij méént wat hij op zo'n moment zegt! Ik heb nu al een hele week niks van hem gehoord, ik heb mijn gsm-nr veranderd en neem mijn thuis-tel niet op! Voorlopig is dat het beste maar het valt me zwaar, ik zou nog zoveel willen vragen, nog zoveel willen zeggen maar ik weet dat dat niks meer uithaald... Ik moet nu uit mijn put kruipen en terug wat gaan leven. Toch zal ik nooit van hem losgeraken, én dat valt me nog het zwaarste. Hij is de vader van mijn kind en ik kan hem niet van dat recht ontdoen... De harde realiteit is dat mijn kindje van nog maar 7 maanden straks ook enkele dagen met hem en zijn nieuwe d*l moet doorbrengen...
Hoe ik dat moet overleven is me het grootste raadsel. Ik weet dat ze mijn zoontje niet moet en er stikjaloers op is... maar kan er niks aan doen... Het versheurt mij... hoe kan ik dit overleven?
ALLE TIPS ZIJN WELKOM

verder wens ik iedereen veel liefde én vriendschap toe,
het leven is al zo kort laten we er samen toch iets moois van maken, niet?

x
jane

afbeelding van panic

@Jane

Soms komen er verhalen op deze site die echt zo absurd zijn, dat je denkt "dat kan alleen maar een nachtmerrie zijn". Jouw verhaal is er zo 1. In jouw verhaal zit zoveel pijn, pijn veroorzaakt door bedrog, respectloosheid en schaamteloos gedrag. Allemaal veroorzaakt door jouw ex. Zijn gedrag is op geen enkele manier goed te praten. Ook al is hij depressief, ziek, heeft hij een bord voor zijn hoofd etc. Het gaat alle fatsoen te buiten.
Maar ja, dit weet je zelf ook. En jij zit daar maar, die man waar jij zoveel van houdt blijkt de meest schofterige man (sorry voor mijn woorden) te zijn die je bent tegengekomen. Hoe is dat te rijmen met jouw liefde die jij voor hem voelt. En dat geweldige zoontje wat er uit jullie is ontstaan?
Ik weet dat dit vragen zijn die jou bezighouden. Waarom, waarom, waarom... En hoe kan hij! Je hebt alle recht je deze vragen te stellen. Ik denk alleen dat niemand je hier een antwoord op kan geven.
Ondertussen moet jij wel verder, voor je zoontje, en ook voor jezelf, voor je eigen respect!

Je vraagt om tips. Hoe kan ik jou in vredesnaam tips geven? Ik kan me niet eens voorstellen hoe jij je voelt! Je zal er keihard doorheen moeten, door al die emoties, door al die pijn. En van hem moet je absoluut niks meer verwachten. JE zel tegen hem moeten strijden. Alleen jij en je zoontje tellen. Dit betekent dat je je heel sterk moet maken en hard tegen je ex moet zijn. Hoe moeiljk dit ook is, dat zal je lukken. Ik denk dat je daarvoor heel veel tegen jouw eigen gevoel moet ingaan:jij geeft om mensen, houdt van mensen, wil geen pijn, wil geen verdriet, wil geen strijd. Toch zal je moeten strijden, puur omdat jij moet overleven.

Uit je pijn, uit je verdriet...naar je vrienden, je familie en op deze site. Probeer naar hem toe een pantser op te zetten. Heel goed dat je je gsm veranderd hebt. Ik weet niet of je ook professionele hulp hebt, ik kan me voorstellen dat dat je ook goed kan doen. Geen zwakte, maar dit is gewoon teveel voor 1 mens om te handelen.
Jane, ik wens je zoveel kracht toe. Probeer de kracht overal uit te halen, hoe klein het ook lijkt. Sla dit op, diep binnen in je, verzamel het, en op een gegeven moment merk je dat je sterker bent geworden. En wees niet bang je emoties te uiten.
Een hele dikke knuffel, Panic

afbeelding van odie

Jane

+Het is heel heftig wat je aan het doormaken bent. Ik begrijp je heel goed hoor. Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jou alleen vind ik jouw verhaal nog 10x heftiger! Maar ik begrijp je goed: hij zit nog steeds (ook al is het maar een klein beetje) in je hart. Besef dat datgene wat in je hart zit die man is waar je ooit mee bent begonnen. Die man zoals hij nu is geworden is niet diegene als van toen. Dus concreet hou je nog steeds van die man van toen (zoiets als een jeugdliefde..die zit toch ook nog steeds in je hart?).

Mijn man deed vorige jaar ook dingen waarvan ik steeds heb gezegd: dit is niet de man die ik al 25 jaar ken. En ja, hij is tot inkeer gekomen (voor de 2e keer tja) maar zegt nu ook zelf: ik herken me zelf niet van vorig jaar, het is net een vreemde. Begrijp me goed, het is never nooit een excuus maar tijdens vele gesprekken samen begrijp ik het wel een beetje, ook al doet het zo ontzettend veel pijn.

Ik wil je alleen maar zeggen Jane, dat hart en verstand vaak een strijd met elkaar leveren. Pas wanneer je helemaal los van hem kunt worden zal je hart er in mee kunnen gaan. Vooralsnog blijft het heel erg pijn doen. Ik voel heel erg met je mee.

Dat je zoontje met zn vader en die ander moet doorbrengen lijkt me idd voor jou heel erg moeilijk. Denk goed na wat jij wilt. Als zij zo jaloers op je kindje is, is het dan verstandig je zoontje bij hen te laten? Mss dat je met een onafhankelijk persoon hierover kunt spreken wat verstandig is, dat het mss beter is om het anders te doen. Bovendien, hij heeft zich tijdens je zwangerschap niet laten horen tot bijna aan het einde. Hoeveel 'recht' heeft hij? Denk aan jezelf en ook aan je zoontje, jullie zijn nu het belangrijkste. Als jij je niet goed voelt heeft dat ook zn weerslag op je kindje.

Ik wil je zo ontzettend veel sterkte wensen. De komende tijd is hartstikke moeilijk. En natuurlijk wil je hem breken, maar willen en kunnen zijn 2 dingen. Ik begrijp je heel goed (nogmaals) omdat ik net zo stond. Heb zo veel dingen over mijn man gezegd, dacht zo slecht over hem maar diep in mn hart bleef ik wel van hem houden (heb zo hard geknokt), maar wel van die persoon dat hij was en niet de persoon die hij vorig jaar werd. Heeel veel sterkte Jane! Liefs, Odie

afbeelding van 1s1s

tip

Hey Jane,

Wat een kut ervaring zeg!
Ieder mens zal moeten dealen met zijn eigen pijn das logisch. Ik weet niet of jouw gebroken hart erger is dan een ander gebroken hart, want pijn is pijn en daarom durf ik je een tip te geven. Iets wat bij mij helpt als ik het echt niet meer zie zitten. Jouw verhaal lijkt helemaal niet op de mijne maar ook ik vecht met het gegeven of ik door moet zetten of toe moet geven.

Jij Jane hebt niks verkeerds gedaan (zover ik kan beoordelen)Dus wees alsjeblieft jezelf. Elk mens heeft ergens ( bij sommige zit het dieper dan bij n bij anderen)een hele mooie kant. Dat moois wordt vaak verwoest door negatieve ervaringen. Laat je niet raken door die negatieviteit van anderen zoals je ex en die nieuwe geliefde van hem. Blijf vooral jezelf en ga ook niet denken dat Jij hem kan veranderen. Helaas bestaat dat niet...Wat je wel kan doen is jezelf veranderen: zorgen dat je hier heelhuids uitkomt.
Jij hebt iets heel moois in je! Namelijk: jouw doorzettingsvermogen! Wees een soort van onafhankelijke godin. Laat dat mooie in jou schijnen meid!! Leef gewoon bij de dag bij dit moment en meer niet...

Het is heel simpel (en klinkt misschien wazig maar toch..) eer die godin in jezelf!
Dit kan je bijvoorbeeld doen door: Meditatie!
Brand elke dag een kaarsje en wat wierrook en draai of maak daarbij mooie muziek, gewoon voor jezelf, of doe iets anders wat je erg lekker vind en waarmee je jezelf verwend, omdat je het waard bent en verdiend, omdat je zo hard vecht voor jezelf en jouw zoontje...

afbeelding van italygirl

mooi

Wow, mooie tip van 1s1s, al is hij misschien een beetje zweverig. Ik brand geregeld een kaarsje of wierookstokje, maar ga me de volgende keer ook eens voornemen dat ik een godin ben Glimlach

Liefs

x

afbeelding van mieppie

heel veel sterkte

zet hem op meisje...
je kan het.....

x miep
ps: ooit tik ik mijn verhaal, nu niet want dat wordt niet te volgen

afbeelding van femmie

jane

Hey Jane,

Dat is idd een hele moeilijke situatie, met je zoontje en zijn vader. Was je alleen, dan zou je zomaar al het contact kunnen verbreken... wat ook volledig terecht zou zijn! Als je ex zelf geen behoefte heeft om zijn kind te zien zou ik dat vooral zo houden. Maar als hij dat wel heeft, tja.. je kunt niet degene zijn die tussen vader en kind in gaat staan tenzij er echt reden is om aan te nemen dat hij een negatieve invloed heeft op je zoontje. Ik zou zeggen, zorg ervoor dat jij de sterke ouder bent die het meest van invloed zal zijn op het leven van jullie kind. Zorg ervoor dat jij de belangrijkste persoon bent, door hem alle liefde te geven die je in je hebt. Daarin heb jij een voorsprong op zijn vader, in wat je hem te geven hebt, dat weet ik zeker. En die momenten dat hij bij hem zal zijn, dat is kut. Probeer een manier te vinden om ermee om te gaan, praat erover met mensen.

Je komt op mij over als een supersterke vrouw! Vind het super wat je aan het eind van je stuk zegt: laten we er met zijn allen iets mooi van maken! Vind ik echt sterk dat je dat zo kan zeggen in jouw situatie. Respect! Heel veel sterkte!

afbeelding van bbiiaannccaa

bedankt jane

bedankt dat je je verhaal hier wilde delen. Ik denk dat jij alle steun verdient die je kan krijgen. en zoals hierboven ook al word gezegd ben je een enorme sterke vrouw. Ik doet me goed dat ik toch nog zo'n positieve laatste zin lees in je blog, dat zegt al weer heel veel over jouw persoon. Dat kleine lichtpuntje wat je daar laat zien wordt vanzelf weer groter. Je verdient zoveel beter!