Phoe, ik voel me nu niet goed. Weet niet precies waardoor, maar na een lange kerst die redelijk goed is verlopen, baal ik nu toch dat hij niks heeft laten horen. Las net een blog van een meisje, Esli en dat was zo herkenbaar. Onbewust hou ik me er dan toch aan vast en na het groothouden volgt de teleurstelling. Hij is denk ik toch heel anders dan ik en als ik daar aan denk dan voel ik me zo eenzaam. Ik weet het, er komt altijd weer een ander, niet verliefd zijn is veel fijner zelfs. Maar dit gevoel, dat iemand niet dezelfde waarde aan jou hecht, dat is zo confronterend. Wat is er mis met mij, denk ik dan. Waarom reageert iemand niet gewoon. Misschien reageert hij wel, overe een tijdje, maar eerlijk gezegd denk ik nu, laat maar, ik ga er geen tijd meer insteken. Ik vind het zo kinderlijk. Ben gefrustreerd. Het is niet eens dat ik een verliefde reactie verwachtte, maar een vriendschappelijke, jij ook een fijne kerst ofzo, of een klein hart onder de riem, dat vind ik normaal en dat doen mijn vrienden ook. Maar hij niet. En dat deed hij toen ook niet. Ik snap wel, dat ik niet moet verwaarlozen, dat ik hooggespannen verwachtingen heb en dat hij dat heus wel merkt, dus dat het nogal naief van mij is, om contact te willen houden, maar ..... erg irritant allemaal. Ik weet wel, dat geen contact hebben gewoon beter is. Die teleurstelling iedere keer is gewoon een rotgevoel.