Had me voorgenomen hier niet meer steeds te komen. Niet omdat ik jullie niet waardeer of het van me afschrijven niet fijn vindt, maar ik wil niet steeds meer met hem bezig zijn. Hij heeft tenslotte een ander en heeft gezegd dat hij niet dezelfde gevoelens had, dus het komt toch niet meer goed. Ik ben bang dat het dan een te grote rol blijft spelen. Maar goed, af en toe wat steun hier is toch wel fijn en het van me afschrijven lucht toch vaak op. Maar ik hoop wel op een gegeven moment hier niet meer te hoeven komen. Het is dan net of ik het gebeurde alleen maar verleng. Maar vandaag had ik het wel moeilijk. Ik zou eigenlijk wat anders gaan doen, en het is prachtig weer dus waarom heb ik niet genoten? Ik weet het niet. Voel me vandaag zo alleen. Moet alles weer zelf gaan opbouwen of voortzetten. Ik werd vanochtend wakker na een leuke dag en avond uit en.... ik voelde me zo rot. Gestresst, alles leek niet te kloppen. Ik miste hem, wist opeens weer precies hoe het was om naast hem wakker te worden. Ik was met goede vrienden gaan eten en het was zo gezellig en we hadden het over dingen die gebeurd waren in de periode vlak voor ik hem ontmoette.... en ik wist opeens weer precies hoe blij ik was toen ik hem leerde kennen. Hoe alles toen op zijn plek leek te vallen. Hoe gezellig onze afspraken waren en hoe fijn ik me bij hem voelde. Hoe grappig ik hem vond en hoe vertrouwd het was. Alles doet me ook nog steeds aan hem denken. Ik ga uit eten en hoop alleen maar dat ik hem tegenkom. Maar dat zou in de realiteit heel anders zijn, want hij is dan ws. samen met haar. Ik kreeg een enorm verlangen naar het verleden. Stom hè? Voo rhet hele gebeuren voelde ik me best wel goed, niet gehinderd. Nu doet alles me aan hem denken, nog steeds. Ik stel me nu steeds voor dat hij die dingen met haar doet en dat hij het met haar wel wil en ik snap niet waarom. Ik voel me rot. Ik wil eigen gewoon een hele tijd niet werken en alleen maar nieuwe plannen maken, zodat niet alles me aan mijn tijd met hem doet denken. Ik kan me niet voorstellen dat ik iemand ooit weer zo leuk zal vinden. Ik had zo ongelooflijk veel met hem gemeen. Niet alleen kwa achtergrond, maar ook kwa interesses. Het gaat wel weer over dit gevoel, maar ik moest het even kwijt.
hier nog ééntje: bah
Hey
Ik voel me gewoon precies hetzelfde, al is bij mij de situatie wat anders..
heb zelf de relatie verbroken omdat we nogal verschillende achtergrond hadden en dat werkte voor mijn gevoel niet. Voor de rest waren we echt geweldig samen, vandaar de moeilijkheden...
Alles wat je zegt over het ene moment je goed (of beter) voelen en het gevoel hebben dat je er wel door komt, en het andere moment weer teruggeslingerd worden in die enorme dip! Dat heb ik ook steeds..
Je wilt er tegen vechten, je voelt het aankomen, maar het gaat niet.... en hoewel je weet dat je leuke dingen moet ondernemen enz gaat dat helemaal niet op dat moment... volgens mij is dat ook waar we zo moe en moedeloos van worden, dat heen en weer geslinger tussen die verschillende emoties!
Aan de ene kant je er overheen willen zetten, maar aan de andere kant toch die stap niet willen / kunnen zetten en in het verleden blijven hangen, herinneringen ophalen en al die andere dingen om nog dieper van in de put te raken...
Maar ik denk dan op deze manier:
Ik ga 1 stap terug achteruit, maar daarna doe ik er weer 2 vooruit!
Zo komen we uit dat dal!! Na een poos zullen we dan dat terugdenken aan vroeger minder erg vinden en er niet meer zo van overstuur raken en kunnen we ons er wel toe zetten om leuke dingen te doen!
De zomer komt eraan, het moet gewoon goedkomen! Ook ik zou het liefste hele dagen, weken, maanden in mijn bed blijven, niet steeds vrolijk te hoeven doen als je het niet ben, gewoon niks doen, maar dan ga je ook alleen maar meer nadenken over hoe het allemaal was.. en dan word het ook niet beter... het loslaten is gewoon zo zwaar... maar af en toe 1 stapje terug geeft niet, dat kan niet anders denk ik, als er daarna maar 2 stappen vooruit zijn!!!
Ik wens je heel veel sterkte, het ziet er allemaal niet rooskleurig uit nu, maar dat zal niet zo blijven. Ik zie het nu ook nog niet zo zonnig, maar ik weet gewoon dat op een dag de zon weer echt warmte zal geven speciaal voor ons ....
liefs strebertje
en nog eentje! Bah
Wat jullie schrijven herken denk velen hier, net als ik. Bij mij heeft dat denk ik te maken met hetgeen dat ik nog van haar hou maar haar terug wil ik ook niet. Nooit meer! Zoveel verdriet en pijn dat ze mij aangedaan heeft kan ze nooit meer goed maken. Ze heeft ervoor gezorgt dat ik vrouwen ben gaan wantrouwen. Sorry dames en ja ik weet ook dat niet iedere vrouw hetzelfde is. Dat blijkt wel weer hiet op deze site.
Wat ik mis zijn veelal hele simpele dingen zoals samen en wandeling maken met de hond of de zaterdagavond als je alleen thuis op de bank zit want uitgaan gebeurt bij mij in de vrienden groep niet zoveel meer omdat deze allemaal al met een gezinnetje zitten. Uit eten, of samen op de bank een filmpje kijken mis ik enorm. Gewoon weg de simpelste dingen! Deze simpele dingen ben ik nu erg gaan waarderen.
Hoe denken jullie daarover?
Groetjes,
A
onbruikbaarverklaard
eerlijke