Niemand die zo meeleefde als hij dat deed... Bah, ik ben zelfs te verdrietig om mezelf te haten dat ik nu zo verdrietig ben terwijl ik fucking blij blij blij moet zijn.

Niet om je de moed te ontnemen maar ik heb na 2 jaar nog steeds dat gevoel.... net of overal een beetje de glans vanaf is... het is het allemaal net niet. Toch denk ik dat dit ook ooit goed ga komen.

En toch meis zal het je verder helpen. Ik heb, toen ik nog echt middenin mijn liefdesverdriet zat, ontslag genomen van mijn baan (waar ik al 5 jaar zat) en ben in het diepe gesprongen met een nieuwe job. Ik ken je gevoel - de eerste die ik wilde bellen na het gesprek was mijn ex. En degene waar ik mijn eerste dag mee wilde delen was de ex.... Mán wat was dat een naar gevoel!!!!
Maar...nu de upside. Die nieuwe uitdaging geeft wél heel veel power! Ik ben 's avonds vaak nog verdrietig, maar overdag op mijn nieuwe job heb ik nagenoeg nergens last van. De dagen vliegen om, veel nieuwe contacten en ervaringen, ik leer veel, werk aan mijn carrière, het is kei- en keihard werken, maar een heerlijk afleiding!
Was echt de beste beslissing die ik had kunnen nemen op dat moment. Ik had de sleur van mijn vorige job in combinatie met het ldvd niet getrokken, dat had me verder omlaag getrokken.

Dus...you go girl! Werk aan je carriere & toekomst, ga voor die nieuwe uitdagingen. Uiteindelijk is dat het beste cadeau wat je jezelf kunt geven!!! Ex of geen ex!!!