Raar om te merken dat alles weer zijn gewone gangetje aan het nemen is. Ik merk dat ik langzaamaan echt verder ga. Het loslaten gaat vanzelf. Maar ik had gisteren toch wel even een “moeilijke” avond. Ik bleef maar denken aan hoe hij lekker aan het dansen was met haar. Dat hij wel zo voor haar gaat (en bij mij bleef twijfelen). Voelde koud en eenzaam. De gedachte dat iemand weinig om jou geeft. Met iemand anders aan het smsen, afspreken etc. is. Ik heb er tot nu toe weinig aan gedacht, maar gisteren zat het zo in mijn avond. Zal blij zijn als ik voorlopig even van dat dansen af ben. Hoe leuk ik het ook vind. Ik vind het niet leuk dat hij daar ook is, met haar. Verder valt het mij ook op, dat een aantal mensen dat hier een jaar geleden kwam, al lang niet meer post. en ik nog wel. Baal ervan dat ik er zo in ben blijven hangen. Heb ook weinig tot geen zin om dingen te ondernemen als ik 's avonds na werk thuiskom. Spreek wel af met vrienden, maar laat veel dingen schieten. Moet mezelf niet zo afsluiten. Of er maar gewoon aan toegeven? Ik weet het niet. Ben gewoon moe. Teleurgesteld. hmmmm, btje offday dus.