Als ik je vorige blogs er op nalees, zou het heen-en-weer gesprong van deze ‘J’, geen openbaring meer voor je moeten zijn. Feitelijk ben je nu alleen, wederom, weer bevestigd in de beeldvorming die jij inmiddels al van hem, op basis van ervaringen, had gevormd denk ik.

06-07-2014 schreef je dit namelijk al:

Dat je, ondanks deze wetenschap en je voorgenomen ‘afspraak’ met jezelf dat het een tijdje geleden ‘de laatste keer’ tussen jullie was, toch weer besloot om het plezier, de intimiteit, de spanning of whatever op te zoeken, daar zou ik mezelf niet al te hard voor tegen het voorhoofd slaan. Het is al gebeurd, tenslotte. We’re only human, after all.

Waar wellicht wel een inzicht te vinden is, is de vraag waarom jij, against all odds, toch weer in de verleiding bent gekomen of gebracht, om met hem uit te gaan en samen te slapen?

Wat wel interessant kan zijn, is om bij jezelf te rade te gaan wat er nu bij je gebeurt. Je nam zelf al de beslissing door hem ervan op de hoogte te stellen ‘pas weer contact te hebben, als hij zelf wat dingen op een rijtje heeft gezet & verwerkt’. Je geeft een grens aan, dat zeker, maar laat op die grenslijn tevens ook een deurtje open staan door hem een sleutel te verstrekken naar contact met jou toe, voor het geval hij ‘dingen inderdaad heeft verwerkt en op een rijtje gezet’.

Dus ergens, ben je daarin ook niet heel duidelijk. Niet echt naar hem, maar ook niet naar jezelf. Weet JIJ wat je wil in deze? Waarmee je dus, mogelijk, iets teveel ruimte aan hem weggeeft waardoor jij jezelf inderdaad in ‘de afwachtende positie’ neergezet hebt. Of het althans zo beleefd. Soort van hangend aan de keten van ‘Ja, maar, wat als hij over een tijdje wél dingen op een rijtje heeft gezet en heeft verwerkt?’.

Ja, wat dan? Vergroot dat de kans dan wel ineens dat hij zich ten opzichte van jou anders zal gaan opstellen? Ben je bereid om die deur op een kier te laten staan, inclusief dus het risico dat je bij elk contact dat hij met jou opneemt, daaraan de betekenis verbindt dat hij de dingen ‘dus op een rijtje heeft en verwerkt’?

Ben je teleurgesteld, de bevestiging dat hij ‘niet anders is, zelfs en ook nu nog niet’? Had je gehoopt dat hij ‘verandert’ was? Hoop je dat hij gaat veranderen en uiteindelijk écht voor jou kiest? Of inziet hoe waardevol je (voor hem) bent (geworden)? Had je verwachtingen, toen je akkoord ging met het samen uitgaan en blijven slapen? Wat maakte dat je, tegen je inmiddels vergaarde ervaringen met hem in, er toch weer vrijwillig voor koos om je ‘bloot te stellen’ aan het risico van hetzelfde patroon, waarin jullie na zo’n ontmoeting weer in vervallen? Met name, hij die dan in jouw beleving de teugeltjes in handen heeft…

Wat wil je precies aan hem kwijt, wat is de motivatie om dat te doen? Waarom vind je ‘dat je je moet inhouden’, wat motiveert die keuze? En vooral: wat hoop je ermee te bereiken om hem uitleg te geven?

Wat wil je (nog) precies van hem? Ik vraag me af of het bewijs dat hij levert door inderdaad, zoals ‘beloofd’, uiteindelijk weer contact met je op te nemen, terugvoert naar jouw behoefte om van hem erkenning te krijgen ‘dat je toch belangrijk voor hem bent’. Wel tricky. Want als het een flinke tijd duurt voordat je hem hoort, of hij alleen kortstondige contactmomenten met je heeft of wil hebben, dan zul je die dus ook gaan zien als een soort van ‘bewijsvoering’ van jouw (niet zo) belangrijkheid voor hem.

Tast dat jouw eigenwaarde dan niet aan, vraag ik me af? Of zou ik eigenlijk de gevoelige vraag behoren te moeten stellen: hoe IS het eigenlijk gesteld met jouw eigenwaarde? Heeft dat misschien niet meer aandacht nodig, dan deze ‘J’?