Hoi Machteloosje, in mijn beleving heeft een vrouw er eerst vooral 'last van' dat ze niet meer geliefkoosd wordt. Het idee dat je liefde jou nooit meer zal aanraken en zo. En wel die ander, en daar ook zijn hele verleden met jou mee deelt. Ooow, afgrijselijk. Geschreeuwd heb ik, ik had echt pijn in mijn hart. Maar realiseer je dat mannen dit heel anders ervaren dan vrouwen. In feite moet je je een beetje gedragen als een vent om dit te 'overleven'. Dat houdt in dat je je vooral op jezelf moet concentreren en niet op hem. Waarschijnlijk heeft hij je nog niet meegemaakt in deze situatie. En alleen op die manier laat je een kant van jezelf zien die hij nog niet kent. En nog iets anders: ik weet inmiddels ook dat mannen niet zitten te wachten op vrouwen met liefdesverdriet. Dus zet jezelf schrap. Je moet hier doorheen, en dat gaat je ook lukken. Je moet geduld hebben met jezelf als je hier goed doorheen wilt komen, en geen rare sprongen maken. Houd je hoofd erbij, en als je heel even niet aan hem denkt, voel dan diep van binnen waar je met jezelf naartoe wilt gaan, wat je graag zou willen doen. Focus je op iets wat je energie geeft. Dan ga je weer stralen, maar dan om een andere reden. En dat is ook heel plezierig. Hou vol! Lieve groet!