Als je alles op een rijtje hebt

Als je alles op een rijtje hebt, inziet dat hij nooit of te nimmer zal veranderen, dat jij steeds diegene zal zijn die moet sleuren en trekken. Je ziet in dat zijn onvolwassenheid geen fase is, maar eerder een levensstijl, je ziet in dat je eigenlijk veel meer respect verdient, je weet dat je eigenlijk bij hem weg zou moeten gaan. Je beseft dat je al zolang alles blijft negeren... En toch weet je dat hij van je houdt, je hebt gezien dat er een lichte verandering op komst is, maar het is niet doorslaggevend. Je voelt dat je ouder wordt, iedereen rondom vooruit gaat. een gezinnetje uitbouwt en jij... met je 28 lentes sta je daar... beteuterd, ontgoocheld, vastgeketend om niet uit te kunnen breken...

Als ik mijn beste vriendin in deze situatie een goeie raad mocht geven... waarom kan ik dan niet die beste vriendin voor mezelf zijn die deze raad geeft? Waarom kan ik niet de weg in slaan, wetende welk pad ik eigenlijk zou moeten volgen? Want ik heb het toch allemaal op n rijtje...

rozenblaadje's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 21/10/2013 - 09:41 — Morgain

Ik snap je volledig!!! Mijn

Ik snap je volledig!!!

Mijn vriend was net hetzelfde. En daar kan je niets mee he. Iemand die zegt dat hij aan kinderen wil beginnen, akkoord gaat dat je met de pil stopt maar dan achteraf toegeeft dat hij dat eigenlijk niet wou en niet zeker is van jou, nog altijd niet, en als je dan nog merkt dat dat een patroon is die hij in zijn 39 levensjaren al ettelijke keren heeft herhaalt, ja dan zie je dat er geen toekomst is. Maar dat neemt niet weg dat je hem graag ziet, dat je bij hem wil blijven en, omdat je een doorzetter bent, alles wil doen om het te doen slagen.

Alleen heeft hij zelf de knoop doorgehakt, in de zure appel gebeten zoals hij het zelf uitlegt. Wat het wel gemakkelijker maakt. Maar inderdaad. Als mijn beste vriendin in deze situatie zat zou ik haar aanraden om te stoppen met zo'n relatie want die gaat echt nergens heen!

veel sterkte!!!!

Ma, 21/10/2013 - 17:02 — lovelost (of verwijderd)

houden van

Rozenblaadje:

(waarom voel je je geen hele roos?)

houden van is soms niet genoeg....dat maakt het allemaal zo krom...wensen die niet uitkomen, vragen die niet gehoord worden, en juist, vanuit die liefde, vanuit dat gevoel voor de ander, is er kracht voor nodig om in de spiegel te kijken, en je eigen liefde daar in (terug) te vinden, en misschien kun je dan de juiste raad aan jezelf ook daadwerkelijk volgen....

en dit, is zo ontzettend moeilijk.....het vereist kracht, maar, je diepste wens is je eigen geluk...en dat is je invalshoek voor de keuze die je maakt....

kijken, luisteren, afwegen en voor jezelf kiezen....

Lovelost...

Ma, 21/10/2013 - 23:27 — Hetlevenismooi

lovelost,

Dat heb je heel mooi voor rozenblaadje geschreven, er zit zoveel waarheid in...

Lieve ROOS, laat die tekst op je inwerken...

Ma, 21/10/2013 - 23:46 — lovelost (of verwijderd)

thx

hlim

dank je wel voor je response...

tja, het blijft niet meer dan informatie, het gaat om ons vermogen om het toe te passen, en that hurts....al lot...

maar uiteindelijk zullen we iets constructief moeten doen met dit alles willen weer genezen van de ziekte die liefdesverdriet/verlies heet...

maar het is zo moeilijk...zo pijnlijk..en zo overweldigend bij tijde...

Lovelost...

Din, 22/10/2013 - 14:47 — rozenblaadje

@lovelost

Thanks voor je reactie. Ik heb al genoeg ondervonden dat houden van soms echt niet genoeg is. Ik weeg al 5 jaar de pro's en contra's af. Helaas is het geen sommetje dat gemaakt moet worden, waarbij 2+1=3... En het gekke is dat wanneer ik een beslissing genomen heb voor mezelf dat stemmetje daar weer is: ofwel probeert het stemmetje hem hélemaal goed te praten en me te overtuigen dat ie toch ook o zo lief kan zijn. De andere stem zegt dat ik moet ophouden met mijn kop in het zand te steken, dat ik moet leren om mijn ogen open te doen, dat bet maar eens tijd wordt dat ik goeie raad ga volgen...

Tja, zal ik ooit kunnen kiezen met een gerust geweten en een hart dat ermee instemt? Liefs

Din, 22/10/2013 - 16:39 — lovelost (of verwijderd)

stemmetje...(s)

Roos...

Stemmetjes kunnen erg hardnekkig zijn, maar zijn niet altijd even behulpzaam, soms is het luisteren ernaar goed, soms slecht...

aan onszelf de nobele taak het op de juiste manier toe te passen...

maar, diezelfde stemmen behoeden ons vaak in uiterste nood voor de 'verkeerde' beslissingen...

het bijkomende gevoel (ego) zal deze beslissingen meestal niet toejuichen, want in het pijn lichaam zitten (verdriet, onmacht, pijn, boosheid) is toch een vorm van verslavend, en 'voelt' bijna vertrouwd...

en eigenlijk is dat onze echte strijd in dit alles, bekennen en onderkennen dat we onszelf niet aan het helpen zijn, (en de ander meestal ook niet) door hier te blijven hangen, in de pijn van het verlies, van de diefstal van onze liefde (voor die ander, maar ook die van jezelf)

de enige heler hierin is helaas de tijd, die we onszelf eigenlijk weer niet gunnen, omdat we terug willen naar wat was, want als we daadwerkelijk genezen van al die pijn, wat dan? de volgende teleurstelling?

misschien dan toch maar in die pijn blijven, want heel misschien komt dan de ander wel terug...

het is zo ontzettend moeilijk...om objectief te blijven naar jezelf toe....

wijsheid en tijd....

Lovelost...

Din, 22/10/2013 - 17:00 — waterman

Ha Rozenblaadje

Probeer het spelletje met die beste vriendin eens een paar stapjes verder te spelen.... Wat zou jij haar aanraden? Das wel duidelijk, he. En wat zegt zij dan? En wat doet zij dan? En waarom doet zij dat dan niet? Kan je dat snappen? En wat is dan het volgende stapje? Wat ga je dan tegen haar zeggen? Je kan beide rollen prima snappen, he!

Toch, he..... probeer het rationele in je ook een plaats te geven, hoor. Het probeert je ook dingen te zeggen. Net als je gevoel, je angst en je twijfel....... Allemaal waardevolle boodschappers

Wie is online

Enquête

rozenblaadje's Buddies