Heeft iemand ervaring met het uitelkaar vallen van een samengesteld gezin?

Sinds vorige week zondag heeft mijn vriend, correctie ex vriend, gezegd dat hij er mee wilde stoppen. Hij zei dat wij niet op één lijn zitten en dat hij geen zin meer in had om steeds overal tussen te zitten. Hij wilde het een paar dagen, dat werden er uiteindelijk 7, laten rusten om er over na te denken, maar gister heeft hij gezegd dat hij bij zijn besluit blijft.

We waren een samengesteld gezin, ik een inwonende dochter van 10 jaar en hij twee kinderen van 9 en 12 jaar die om het weekend bij ons waren. Al hoewel een samengesteld gezin? Ik denk dat daar bij mij een groot stuk van mijn verdriet en radeloosheid zit, want volgens hem waren we geen gezin want we hadden (nog) geen gezamenlijk huis. (wel waren we elke dag met z'n allen samen, het zij in mijn of zijn huis, en als zijn kinderen er waren, waren mijn dochter en ik er altijd bij) Inmiddels waren we begonnen met het verbouwen in zijn huis om het in het nieuwe schooljaar het helemaal officieel samen te gaan voegen.

Maar nu zegt hij dingen die mij pijn doen, die mij het gevoel geven dat mijn dochter en ik geen rol speelde in het gezin/zijn leven. Zo zei hij op mijn vraag wat we dan mijn dochter moesten vertellen over deze breuk: "Ik hoef jouw dochter niets te vertellen, want ik heb niets met haar." Ai dat sloeg in... Bijna twee jaar lang trekken die twee dag in dag uit met elkaar op, en dan zegt hij nu dat hij nu niks met haar heeft? Omdat ik nogal de nare neiging heb om in discussies hem te onderbreken, zei hij daarover: "Dan ben ik met mijn kinderen aan het praten en dan komt jouw dochter er steeds doorheen, is niet vreemd van wie ze het heeft." Ik weet niet of mijn gevoel terecht is daarover, maar het voelde voor mij als kritiek op mijn dochter.

Het doet mij nu pijn om te merken dat hij anders tegen ons 'gezin' aan kijkt dan mij... Stom van mij dat ik nooit heb gevraagd hoe hij ons 'gezin' zag, scheelde waarschijnlijk een hoop onterechte verwachtingen.