Ik kwam dit stuk ergens tegen op internet en vond het zo mooi en toepasselijk op mijzelf dat ik het even wilde delen met de leden hier. Het kan herkenbaar voor je zelf zijn, net zoals het voor mij is. Zo niet, dan is het alsnog een mooi stuk om te lezen.
Alles heeft een reden!
Mensen komen in je leven om een bepaalde reden, een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor die persoon kunt doen.
Als iemand in je leven is voor een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je te helpen door een moeilijkheid heen, je te begeleiden met ondersteuning en je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen.
Ze lijken door IETS gestuurd en dat zijn zij ook.
Ze zijn er om een reden waarvan IETS het nodig vind dat zij er zijn.
Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon iets om de relatie te beëindigen.
Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg.
Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt.
Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is voldaan, onze wens is vervuld, hun werk is gedaan.
Het gebed dat je opzond is beantwoord en nu is het de tijd om verder te gaan.
Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te groeien of te leren.
Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen.
Ze kunnen je iets leren dat je nog nooit hebt gedaan.
Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde.
Geloof het, ze is echt, maar slechts voor een seizoen.
Relaties voor de duur van je leven, ze leren je levenslessen, dingen waar je op kunt bouwen om zo een solide emotionele fundering te hebben.
Het is jouw taak de lessen te accepteren.
Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven.
Men zegt: “liefde is blind maar vriendschap is helderziend”.
Dank je dat je een deel van mijn leven bent, of het nu is om een reden, voor een seizoen of voor een heel leven!
klopt !
Zit zelf in een ldvd fase maar deze tekst klopt en helpt me verder. Prachtig !!! Dank Torn
Holy fuck, kijk hier kan je
Holy fuck, kijk hier kan je kracht en moed uitputten! Hoe uitzichtloos je situatie ook is.. Ik ben niet zo'n spiritueel ventje, maar dit vind ik nooit gedacht. Dit sterkt ook bij een gedachte waarom iemand die zo dichtbij was van het ene op het andere moment het contact verbreekt. Misschien mede door fouten van de ene persoon alsmede het feit dat deze persoon niet in jou leven hoort
Echter hoort hier ook een bijkomende vraag. Wanneer ga je je dan openstellen voor iemand? Om nou 10x mijn hart bloot te geven aan iemand die slecht 2-3 maanden in mijn leven blijft, en ik met verdriet zit? Wanneer vertrouw je iemand!? Deze visie is mooi, prachtig zelfs echter geen antwoord op de Waarom, hoe en wat vragen des liefdes
@B2D
Goede vragen die je stelt. Je kan jezelf de vraag stellen hoe het komt dat je aan 10 vrouwen je hart bloot geeft die maar een korte periode in je leven blijven ? Kies je dan iedere keer voor hetzelfde, en hoe komt dat ? Waar is dan de les die je geleerd hebt uit de vorige relaties ? En hoe komt het dat iemand die amper 2-3 maanden in je leven is je al zo veel verdriet kan geven ?
Haha duidelijke taal, het was
Haha duidelijke taal, het was om een discussie te starten..
Uiteraard geef ik geen 10x me hart bloot maar wilde een discussie! Het vele verdriet van iemand die 3 maanden in me leven was, heeft te maken met het feit dat ik nog nooit iemand heb getroffen op haar na, met wie ik zo snel geen woorden nodig had om elkaar te begrijpen! We waren duidelijk 1 maar in nog geen 24 uur was er met een vreemde reden op eens geen 1 meer maar weer 2 enkele..
AT LAST
een blog van jou,prachtige woorden en het klopt helemaal.
bedankt torn gr chris
Daar is over nagedacht
Ik ben blij dat je dit mooie stuk met ons wilde delen Torn. Vind het prachtig en heel toepasselijk
mooi standpunt
Het is een mooie tekst, torn. Bedankt om hem te delen. Ik zie het echter nog niet zo: dat aan mijn behoefte is voldaan, mijn wens vervuld, hun werk gedaan. Ik vind het nog altijd doodjammer dat ze niet verder wilde met me, mijn ex. Blijf het gevoel hebben dat we elkaar nog zoveel te leren hadden, zelfs na 19 jaar. Doodjammer dat ik dat niet eerder gezien heb. Maar misschien ben ik haar nu aan het idealiseren. Het ging de laatste jaren niet goed. We waren geen van beiden gelukkig. Alleen jammer dat we niet harder geprobeerd hebben dat te veranderen vind ik. Spijt komt vaak te laat he. Je beseft pas wat je mist als het er niet meer is. Het is nu inderdaad tijd om verder te gaan, maar dat is verdomd moeilijk.
@2emotional: je reactie raakt mij
Je reactie raakt mij. Ondanks dat ik aan de andere kant van de besluitvorming van het beeindigen van een langdurige relatie heb gestaan dan in jouw geval is geweest. Echt loskomen dan van elkaar kost veel tijd. Je zit nou eenmaal zo in elkaar verweven
En uiteraard heb ik daarna mijzelf ook wel afgevraagd of er niet ergens toch nog wat "kruimels" te vinden waren. Maar heeft het zin om toch door te gaan als een van de twee, of beide in een relatie niet gelukkig is/zijn ? En begrijp ik als geen ander dat het pijnlijk en jammer is.
Echter als ik terug kijk heb ik toen het juiste besluit genomen. Voor mijzelf, voor mijn ex en ons kind.En hebben daarna nog zoveel van elkaar kunnen leren en elkaar leren kennen. En hebben wij beide los van elkaar een ontwikkeling en groei door kunnen maken bij die beter bij ons als individu past. Iets waarvan ik overtuigd ben, dat hadden wij in relatie blijven zitten, absoluut nooit gebeurd was.
Wat ik als heel waardevol beschouw. Voor mijzelf, mijn ex en voor ons kind.
En nogmaals ik begrijp echt dat het moeilijk voor je is. Tijd en ruimte voor jezelf nemen is daarin een belangrijke factor. En onthechten. Zelf leren invulling te geven aan je leven.
Nu gaan leren in de eerste plaats jezelf blij en gelukkig te maken.
Sterkte.
torn
Ik hoop dat het klopt,alleen vind ik het moeilijk om er zo nog in te geloven...
Als alles een reden heeft,waarom is er dan zoveel leed?
Je wordt er sterker van zeggen ze dan maar er zijn er ook veel die hierdoor compleet breken en het nooit meer te boven komen.
Ik zou er graag in willen geloven omdat het hoop geeft maar vind het bijzonder moeilijk!
Dit schept een beeld alsof er iemand/iets alles regisseert in je leven...
Ldvd laat vaak littekens na in je hart en gezond is het alleszins niet!
Reden
Dan ga ik me afvragen: Wat was de reden dat ze in mijn leven kwam?
Poemlover: amputatie
Hey, deze was even aan mij voorbij gegaan. Damn, als ik dit terug lees dan blijk ik dus wel heel consequent te zijn in mijn filosofien.
Op het moment dat jij het gemis van je ex-geliefde nog steeds als een amputatie voelt, lijkt het erop dat zij jou compleet maakte als mens. En heeft dat, zoals ik het zie, weinig met echte liefde te maken.
De reden dat zij dan in je leven is gekomen en weer vertrok ? Een uitnodiging naar jezelf om onafhankelijk van een ander compleet te zijn.
Iets met invulling/aanvulling,..... wederom.
amputatie
hmmm..... wellicht een kleine nuance aanbrengen.
Een gemis van ex-geliefde kan idd als een amputatie aanvoelen.
In mijn optiek komt dat voort uit het feit dat je naarmate de relatie duurt, naar elkaar toe groeit, elkaar door en door leert kennen, elkaars gedachte bijna kan raden en, op het grote gevaar af, voor elkaar gaat invullen.
Let op, niet te verwarren met AANvullen !
Op het moment dat deze "aanvulling" verdwijnt ben je zo gehecht (!) aan deze extra ledematen dat je moet onthechten. Meestal gaat het verbreken van een relatie niet op een loswekende, langzame manier maar wordt deze in één keer losgerukt en dan komen we bij de amputatievergelijking echter.........
....wat we dan vergeten is dat je vóór deze relatie ook compleet was, zonder dit losgerukte medemens amputatie gevoel en gewoon functioneerde.
Dat hele proces van hechten en hoe ver laten we dat gebeuren, is per relatie verschillend en daarmee de vraag of dat echte liefde is mag ieder voor zich beantwoorden. Niemand heeft de waarheid in pacht en mag daar voor een ander een waardeoordeel over vellen, ieder ervaart liefde op zijn/haar manier.
Soms voelt dat als echte liefde, iig voor 1 van beide, en daarmee is dat dan zo, soms zal de ander zich verstikt voelen, beperkt, begrenst omdat deze niet meer de ruimte krijgt om je verder te ontwikkelen, om eigen keuzes en verantwoordelijkheden te nemen.
Ik denk dat daar het grote verschil zit, een beeindigde relatie die voelt als een amputatie is er in mijn ogen één waarin het ging om hoeveel je kreeg, terwijl een relatie waar je kijkt hoeveel je van jezelf kan geven zoveel rijker en mooier is.
Natuurlijk moet er balans zijn, niet grenzeloos, want dan is er geen evenwicht.
Pffff... hard werken die relaties, en is daarmee het cikeltje niet weer rond vraag ik me nu af..........
Eyeopener
Dit gedicht helpt mijn hart te helen.
Het klopt als een bus dat mijn ex in mijn leven was voor een seizoen.
Ik had hem zelf besteld bij het universum, ik zat vast, hij bracht me in beweging.
Maar hij is niet de juiste voor mij, dus zorgde het universum ervoor dat hij gauw weer een ander had.
Er ligt iets anders iets mooiers voor mij in het verschiet... (
@morgenster
*glurend vanuit een hoekje Morgenster in de gaten houdend*
jij bent goed bezig meid ! Het pad is lang en ligt bezaaid met rotzooi maar jij bent in beweging.
@torn
Klopt wel, alleen is het zo moeilijk om te accepteren en aanvaarden dat het over is