Sinds een een aantal dagen is het uit tussen mijn vriendin en mij, we hebben een relatie van 10 jaar gehad.
Totaal onverwachts vertelde ze me dat ze alleen verder wilde gaan, ze twijflde over haar toekomst een wil nu eens voor haar zelf kiezen. We hebben de afgelopen tien jaar heel wat meegemaakt. Niet met elkaar maar met haar familie. Haar moeder is heel lang ziek geweest, vader en moeder gescheiden, moeder overleden, en hoop problemen met haar broer. Tussen ons ging het altijd goed. Ze geeft aan dat ze nog veel van me houd, maar dat ik tekort ben geschoten met het praten over haar problemen, maar dat is niet de hoofdreden. Die ligt met name bij haar. Ik was altijd de meest stabiele factor in haar leven, en nu druk ze me weg. In snap er niets van. Vorige week vertelde ze me nog dat ze zoveel van me hield en trot op me was.
Onze breuk is niet het enigste probleem we woonden al twee jaar samen en hebben een half jaar geleden een anders huis gekocht wat we nu helemaal aan het verbouwen zijn. De verbouwing ging zo goed en nu ineens laat ze me vallen. ik het niet begrijpen. Ik zag het ook niet aankomen, heb altijd gedacht dat we samen oud zouden worden en nooit een seconde over ons getwijfeld. En nu is alles voorbij. Ik sta met twee hypotheken en een half afgebouwd huis te kijken. Soms ben ik zo kwaad op haar dat ze dit niet eerder aan heeft aangegeven, maar is mis haar enorm, mij god wat mis ik haar. IK kan de hele dag wel janken en heb totaal geen toekomst perspectief.

Ze wil me ook geen tweede kans geven, of zelfs even een aantal maanden uit elkaar gaan. Ik zie het allemaal niet meer zitten.