De zon schijnt...zaterdag 10 uur..en ik ben al 3 uur op. Het beddengoed verschoont..nu ruik ik hem echt niet meer...wasmachine aangezet, gedoucht, ontbeten..en nu? Toen.....nog maar 2 weken geleden gingen we samen boodschappen doen, gingen we samen koken, wijntje erbij...Grrrrr...ik wil er helemaal niet aan denken, maar het gebeurd vanzelf. 2,5 jaar lang samen geweest...We woonden weliswaar niet samen, want hij heeft nog behoorlijke alimentatie-verplichtingen naar z'n ex en 3 puber kinderen die om de week bij hem rondlopen. Ik had met alle liefde willen wachten...ik had samen met hem oud willen worden, ik had met gemak onvoorwaardelijk de rest van ons leven van hem kunnen houden....
Ik moet mijn leven weer resetten en op de rails zien te krijgen, maar wat een straf dit...voel me echt zwaar eenzaam en alleen...Ik weet echt wel dat ik afleiding moet gaan zoeken...grrrrrr