bah overmorgen ben ik jarig.......ik weet niet hoe ik me ga voelen.
Het gaat best goed de laatste tijd, maar het overvalt me soms, dan vliegt het me echt aan.
Waar is mijn man???? Waar is nou die persoon gebleven die er altijd was? Ik voel me soms zo ontzettend alleen.....
Dat ben ik niet hoor, ik heb 2 geweldige kindjes, lieve familie en vrienden, maar door het gemis van 1 persoon voel ik me toch echt heel eenzaam.
Ik moet nog zoveel doen, heb nog zoveel zorgen (financieel, huis zoeken etc etc), en juist met hem zou ik die zorgen zo graag delen. Dat deed ik voorheen toch ook altijd?
En nu komt het door hem dat ik zorgen heb........terwijl hij ze toch juist zou moeten voorkomen voor zijn gezin? Hij hoort zijn gezin toch te beschermen tegen al deze ellende?? Waar is hij nu we hem zo hard nodig hebben?
Nu ben ik opeens alleenstaande moeder, ik sta er alleen voor.....hij gaat mij niet meer helpen.......hij laat ons gewoon in de steek. Als ik hem vorig jaar zou vertellen dat hij zijn gezin achter zou laten voor iemand anders dan had hij mij echt voor gek verklaard. Dan had hij een arm om mij heen geslaan en gezegd: ik laat jullie nooit in de steek, voor niemand.
Niks is minder waar..............