Hey

Id wat blue eyes zegt, klopt. Ok je zou als 1ste een stap kunnen wagen maar dan moet de andere kant ook terug inzet tonen. Doen ze dat niet, dan ben je id een eenrichtingsverkeer bezig en op langere termijn geloof ik breekt dat toch weer slecht uit.
Ikzelf zit nu in een situatie waarbij ik mijn ex en zijn kids echt wel mis maar so far kwam al het initiatief eigenlijk altijd van mijn kant uit. En nu denk ik echt elke keer dat ik me moet bedwingen nee meid HIJ moet nu ook maar eens interesse tonen en initiatief nemen. En dat doet hij tot so far niet.
De reden ???? Hij zegt momenteel rust te willen en geen relatie te willen met de daarbij horende verplichtingen en anderzijds zegt hij dan weer dat hij me echt nog wel graag ziet. Voor mij heel moeilijk te geloven omdat ik qua nature een knokkertje ben (stiertje ) en me volledig geef en denk als je iemand graag ziet dan kan je over dingen praten. Van mij mag hij gerust zijn ruimte krijgen ook in de relatie maar zo iets moet je elkaar wel aangeven. Hij was geen prater. Mijn ex man deed ook vele dingen apart en zijn eigen dingen en ik had zo de mijne. Met mijn ex vriend nu leek hij mij de indruk te geven dat hij liever gezellig samen met de kids dingen deed. Dus heb ik dat ook gedaan. Nu lijkt het alsof hij dit alles als te close heeft ervaren. Zo vaak heb ik willen praten over wat verwacht je en hoe en wat. Elke keer veegde hij het van de tafel en leek het hem irritant om over zulke dingen te praten. Ook nu wil hij niet dieper ingaan op de breuk en zegt hij enkel ja de ruzies dus waren we niet goed bezig. Nee dat klopt id ergens maar als je nooit tot mekaar kan komen om over dingen te praten en je niet weet wat en hoe is het ook moeilijk om altijd op een zelfde golflengte te blijven.
Overlaatst heb ik hem nog gezien, hij was niet 100 %. Ook al zijn we vrienden, ik heb hem graag gezien dus logisch dat ik dan ook hoop dat hij snel beter is en of alles goed met hem gaat. Dit is iets wat hij dus niet naar mij doet.
Voor mij lijkt het alsof hij zich helemaal afgesloten heeft van het hoe en wat van mij. En dat na een relatie van toch 3 jaar dat is iets waar ik nu aan denk van nee, het is tot de dag dat hij zich niet terug interesseert voor een stukje van mij dat ik denk het is beter af zo als vrienden.
Soms vraag ik me ook af zou hij echt niet met me bezig zijn of heeft hij een beetje de trekjes van een PSS ?
Want zodra hij ergens dacht dat ik hem had genegeerd, was hij zo boos dat ik dacht van huh ? Hij is ook heel koppig over zijn eigen vizies, doet graag alles zoals hij het gewend is en zit precies vastgegroeid in een vast patroon. Momenteel wil hij ook eerst verder de verbouwingen doen aan zijn huis.
Ik probeer nu mijn eigen leven weer kleur te geven (gaat de ene dag beter dan de andere) en denk we zien wel wat de toekomst brengt. Moet het zo zijn, zal hij wel zelf ook contact zoeken, doet hij het niet dan weet je ook genoeg.
Dat is iets wat soms tijd kan kosten. Sommigen hebben na enkele weken al spijt en nemen contact, anderen hebben daar maanden voor nodig en soms hebben ze geen spijt ...
Wees lief voor jezelf en probeer jezelf ook op de 1ste plek te zetten. Dat je gelukkig kan zijn ook zonder hem. KOmt hij dan terug, des te beter, komt hij niet, dan ga je toch verder alleen en vast ooit wel eens terug samen. Ik weet het dit is vast net datgene waar je niet mee bezig kan en wil zijn maar toch is het zo.
Laat het een troost zijn dat oa ook ik daar nog dagelijks ook aan het werk mee ben.
Maar zoals ze zeggen, ik takes 2 to tango. Ge kan iemand uitnodigen om met je de tango te dansen maar als die dat zelf niet echt wil zal je snel weer solo dans voeren.
X