De meeste mensen op deze site zitten nadat ze 'gedumpt' zijn (naar woord blijft dit eigenlijk). Aan de kant gezet, verlaten of ergst van alles...ingeruild voor een ander.
Dat dit erin hakt lijkt mij een feit. Misschien nog wel even hard als het verlies van de relatie.
De ego is een complex iets. Het wordt opgebouwd in onze jeugd, bestaat uit lagen die gemaakt zijn in een periode waarvan we niet eens herinneringen hebben - en weinig invloed.
In onze jongste jaren leren we of we ok zijn zoals we zijn, of we omringd zijn door liefde, of de wereld veilig of onveilig is of dat we ons ander moeten voordoen om geliefd te zijn.
De rest van ons leven worstelen we met de lessen die we toen hebben meegekregen.
De liefdesrelaties die we in ons volwassen leven aangaan verzwakken of versterken het beeld van ons ego.

Heel eerlijk...ik had ook twijfels in de relatie met mijn ex. Zulke sterkte twijfels dat ik me af en toe realiseerde dat er een grote kans was dat dit niet zou gaan werken. Ik werd er neerslachtig van en drukte het weg - want ik wílde het zo graag.
Had ík de relatie beëindigd dan was het leed heel anders geweest. De afwijzing an sich, het feit dat iemand niet met jou door wil, jou kan missen in zijn leven, in zijn armen, in zijn bed, krenkte mijn ego tot op het bot - al was ik me daar op dat moment helemaal niet van bewust.
En een gekrenkt ego voelt zich weer heel even als een klein kind. Niet ok, not worthy of love. Het geeft bijna een gevoel van het leven niet waardig zijn - je bestaansrecht wordt aangetast. Verlaten en alleen.
Belachelijk eigenlijk - dat één persoon al die invloed kan uitoefenen op je Zijn! En dat we op dat moment alle andere ervaringen compleet vergeten. De relaties die we zelf beëindigd hebben in het verleden.
En in mijn geval - een grote liefde die me volledig lief had en met me oud wilde worden en mijn liefde ook zeer waardig was. Zijn overlijden was ook een flinke aanval op mijn ego, maar dan op een universeler niveau. Dat geluk & liefde mij niet gegund waren door de levensgoden.
Jaja...het ego kent weinig ratio.
Desondanks vergat ik bij deze breuk alle het mooie en goede, alle redenen waarom ik prachtig ben en de liefde waardig - alleen zijn mening telde opeens nog.

Ik heb die eerste weken de metafoor wel eens gebruikt dat het gevoel me deed terugdenken aan een jeugdherinnering. Toen ik een jaar of 7 was ben ik mijn familie tijdens een natuurwandeling in het bos kwijtgeraakt. Geschreeuwd, gerend en gehuild heb ik.
Zo voelde ik me ook vlak na de breuk met mijn ex.

Mensen zeggen altijd...je moet gelukkig zijn met jezelf om een gelijkwaardige relatie aan te gaan.
Ik denk dat het iets genuanceerder ligt. Je ego moet tegen een stootje kunnen. Je moet op jezelf kunnen staan. Je ego moet zo sterk zijn dat hij náást iemand kan staan ipv in de ander op te willen gaan en een deel van diens ego je eigen te maken.
Je moet alleen 'af' zijn zodat als een ander jou verlaat je altijd iemand hebt om volledig op terug te vallen: Jezelf.

Ik heb met betrekking tot mijn vorige relatie eigenlijk alléén maar één spijt.
Dat ik zoveel van de mooie momenten heb laten kleuren door mijn gevoelens van angst. Gevoelens die er al heel snel inslopen. Stel dat hij me in de steek laat. Stel dat het dit niet is. stel dat ik dan weer alleen ben.
Ik had ook gewoon kunnen meegaan met de flow en kunnen genieten van het moment.
Was de uitkomst dan hetzelfde geweest? Waarschijnlijk wel.
Was het leed daaruit voortgekomen dan minder geweest? Nee.
Wat was dan het voordeel van alle onzekerheden en angst tijdens de relatie? Géén.

Lessen voor mezelf:
- Veel van de pijn en paniek komen niet door het verlies van de ex, maar door de afwijzing die mijn kennelijk toch wat broze & angstige ego niet kon handelen.
- In een volgende relatie moet ik proberen hier wat bewuster van te zijn, niet zo willen opgaan in de ander maar op mezelf blijven staan.
- Angst en zorgen maken over verlaten worden veranderen niets aan het leed ná de breuk en zijn in dusverre dus vrij zinloos - ze verknallen alleen de ervaring van dat moment. Carpe Diem. Iedere dag weer!