8 weken na het " ik wil scheiden" bericht, is er nog steed geen zekerheid. Natuurlijk veel te snel, want hoe kan iemand die eigenlijk met de koffer al in de hand stond, opeens weer zoveel van je houden dat de dreiging weg is.
De twijfel bij haar of het wel zin heeft om het nog een keer te proberen, breekt mij telkens weer. Ik weet dat die twijfel er is, maar elke keer als die uitgesproken word, zit ik weer in zak en as.
Bijkomend probleem is de afstand waar wij nu mee te maken hebben. Ik zit nu in het midden oosten, zij in zuid holland. Bellen, mailen en sms zijn onze middelen. voordeel van mailen en sms is dat je alles nog kan nalezen voordat je het verstuurd. Nadeel is dat je niet gelijk(soms helemaal geen) antwoord krijgt.
Nog 1 week werken en dan kan ik weer naar huis. Voorheen werd ik daar gelukkig van. Nu is het een dubbel gevoel, met de nadruk op angst. Angst dat zij alsnog zegt dat het er niet meer inzit.
Ik weet dat het weer goed kan komen. Er zijn geen rare dingen gebeurd. Alleen het gevoel moet weer terug.
Zoals ze zeggen "houden van" is een werkwoord. Je moet er ook wat voor doen.

Tijd moet het leren, maar moet je ook gegund worden.