Online gebruikers
- BezaimeRal
Het is alweer een paar dagen geleden dat ik een blog heb geschreven.
Sinds zijn verjaardag heb ik hem niet meer gesproken. Hij wil vrienden zijn, maar laat het bij mij, omdat hij zich niet wil opdringen aan mij nu. Dat snap ik en is inderdaad ook beter. Anders ben ik te blij steeds dat hij iets zegt, terwijl we toch niet meer samen komen. Dus ik laat het even bezinken en over een tijdje stuur ik hem weer een berichtje.
Met mij gaat het eigenlijk best goed. Ik zit veel op Tinder en zie dat er echt best leuke jongens zijn naast mijn ex. Binnenkort een date met iemand, dan gaan we samen bandjes kijken. Lekker casual. Daar heb ik eigenlijk best zin in.
Het is raar dat ik hem niet zo heel veel meer mis. Want dat zou wel moeten toch? Ik hou nog wel van hem en het liefst wil ik hem nog terug namelijk. Als ik 's ochtends wakker word ben ik wel even leeg van binnen en wil ik het liefst blijven liggen, maar als ik er eenmaal uit ben doe ik gewoon mijn ding en voor ik het weet ik het weer avond. Zou ik onbewust nog denken dat we samen komen? Of ben ik er gewoon zo snel overheen? Het is nu bijna een maand geleden dat het uit ging. Misschien krijg ik de klap nog. Of ik ben door andere exen sterker geworden. Ik had mezelf wel ooit voorgenomen nooit meer te huilen om een man. Dat heb ik vroeger genoeg gedaan. Misschien ben ik daardoor wat minder emotioneel geworden. Ik heb pas 3x gehuild sinds het uit is. Nouja, we zullen zien.
Nientjuh
Dat kan toch, dat je nu even je rust er in hebt gevonden. Het bericht dat je hebt gehad, die afsluiting dat was goed voor je. En wat ik ook van je las is dat jullie beide de laatste weken/maanden niet echt meer energie stopten in jullie relatie. Het werd langzaamaan minder. Mogelijk onbewust al bezig met een afscheid.
Wat ik wel heb gemerkt tijdens mijn ldvd periodes, heb het nu drie keer gehad in mijn leven. 1 enorm heftig, 1 keer zelf uit gemaakt maar deed afscheid ook wel even pijn en nu dit keer, is dat het verdriet nog wel terug kan komen.
Bij mijn huidige ex kwam dat omdat hij weer contact zocht na een paar weken, zoals je in mijn laatste blog hebt kunnen lezen.
Toen ben ik weer zo'n twee weken onrustig geweest, maar nu is het weg. Over. Na dat blog viel er een puzzelstukje op z'n plaats en ik voel me weer mezelf. Geen verdriet, geen onrust, maar ook niet de gedachte dat ik hem terug wil.
Die gedachte speelt bij jou nog steeds, dus los gelaten heb je hem niet. Geniet van het gevoel dat je nu hebt, blijf je ding doen zoals je nu doet.
Een terugval zou wel kunnen komen, het hoeft niet. Ik vind het helemaal niet raar dat je hem niet zoveel mist, probeer daar ook geen waardeoordeel aan vast te leggen. Dit is jouw gevoel, dat is prima! Je hoeft hem helemaal niet te missen.
Geniet dus en laat alles komen zoals het komt, ook als je mogelijk wel weer verdrietig wordt.En ook als dat niet zo is, het kan! Je hebt gerouwd, erover geschreven, verdrietig geweest, daar is huilen echt niet altijd voor nodig. Je weet jezelf goed af te leiden en zoals ik lees ook ruimte te geven voor emoties. Anders dan wat je doet, kan je niet doen. En als dat betekend dat je vanaf nu weer kan gaan genieten, van Tinder, daten, leuke dingen die jou, jou maken. Is dat super fijn en hoef je echt niet na te denken of iets raar is of niet.
Liefs Binas
@binas
Dankjewel voor je berichtje.