Beste TJA,

Heel apart, maar ik denk dat ik een beetje in dezelfde situatie zit. Hoe is het uitgegaan? Zie mijn blog voorstellen.

Groetjes Anne

Ik heb besloten om haar niet te smsen, of ik dat later nog wel ga doen of helemaal niet meer, weet ik op dit moment niet. Maar ik weet gewoon dat het geen zin heeft om vast te blijven houden, ze wil gewoon niet meer, ook al klinkt dat nog steeds ongeloofwaardig als ik dat tegen mezelf zeg. Ik moet de feiten onder ogen zien en proberen haar los te laten, ook al wil ik dat eigenlijk niet. Ik heb mijn emoties op dit moment erg goed onder controle en laat nu mijn hoofd spreken in plaats van mijn hart. Goed, ook als ik alles rationeel bekijk weet ik gewoon dat ik echt graag bij haar ben en dat ik er heel veel voor over heb dat het weer goed zou komen, maar ik zie geen hoop meer. Daarom moet ik toch los laten en verder gaan, ook al wil ik dat eigenlijk helemaal niet. Het bespaart me de pijn die het hopen met zich meebrengt en ik denk dat ik zo weer gelukkig kan worden, ook zonder haar. Het is alleen erg tegenstrijdig allemaal, want eigenlijk wil ik haar gewoon...en ergens vind ik dat als je iets echt wilt je daarvoor moet knokken en nooit moet opgeven (tot op zekere hoogte dan), zeker voor iets waardevols en moois als liefde. Maar aan de andere kant denk ik ook; je moet weten wanneer je verloren hebt. Ik ga nu proberen haar los te laten, ik voel op dit moment de pijn van de break-up niet echt meer en met het missen van haar valt het ook wel mee. Toch wil ik haar graag terug, maar ik weet ook dat nu de pijn en het missen minder word, het loslaten makkelijker kan worden. Het is de makkelijkste weg die ik kies, en aan de ene kant ben ik daar blij om want het bespaart me veel vervelende emoties, maar aan de andere kant baal ik ook van mezelf dat ik iets (iemand) opgeef wat ik echt heel erg graag wil. Maar goed, loslaten, verwerken, doorgaan...dat is wat ik nu ga proberen...ik hoop dat het lukt, want makkelijk zal het niet zijn aangezien ik dat dus eigenlijk niet wil. Ik hoop ook dat ik zo rationeel en rustig blijf denken als ik nu doe, maar het zou zomaar kunnen zijn dat ik morgen weer een wanhopig, emotioneel wrak ben. Hoop van niet, maar goed, ik ga haar dus niet smsen nu...verder houd ik jullie op de hoogte!