Acceptatie is een langdurig proces. Ik ben niet goed in afscheid nemen.
Ik blijf namelijk afscheid nemen, jaren nadat mensen of situaties voltooid verleden tijd zijn.
Ik ben bang dat het mijn kruis is.

Ik kan het goed alleen, maar ik kan het niet prima alleen. Een kapotte koelkast vorige week stuurde me linea recta een dip in. Ik heb twee dagen huilend rondgelopen, ontredderd.
Dit soort dingen zijn confronterend, ik voel me dan ineens hulpeloos en verschrikkelijk alleen.
Toen mijn man nog leefde waren dat soort zaken geen obstakel. Het waren nog niet eens problemen.
Nu moet ik hulp van buitenaf inschakelen en daar ben ik zo ontzettend slecht in. Ik laat de buitenwereld niet graag zien dat ik iets niet alleen af kan.
En zo zijn er meer van dit soort dingen die ik moeilijk vind om alleen te dragen. Financiën. Een zieke kat. Een lekke band. Autopech. Zelf ziek in bed liggen zonder iemand die een kop thee zet. Altijd alleen de boodschappen doen. Alleen eten. Je dag enkel kwijt kunnen aan je kat (praat zo eenzijdig). Niemand om s nachts tegenaan te kruipen of thee voor te zetten als híj ziek is.

Ik geniet van het leven. Ik haal er uit wat ik kan, heb lief, heb verschrikkelijk lieve vrienden en familie, ben daarin gezegend. Ben niet verbitterd, ben nog steeds hoopvol...maar af en toe vind ik het heel erg zwaar als single.

M'n man zei het de laatste dagen van zijn leven vaak...'jij bent niet gemaakt voor alleen, jij bent gemaakt voor samen' en ik denk dat hij gelijk had. Ik ben niet gemaakt voor alleen.
Maar kennelijk is het niet eenvoudig om wederom een grote en vooral langdurige liefde te vinden. Ik dacht dat bij de ex gevonden te hebben maar bleek het mis te hebben.

Dan moet goed maar goed genoeg zijn en prima ooit volgen.

Inmiddels veer ik weer terug na de dip wederom met het besef dat ik sterk ben maar niet altijd even weerbaar. En dat dit nu eenmaal part of the deal is geworden. En dat de snelste manier naar buiten acceptatie is. Acceptatie van de situatie zoals hij is. Acceptatie van mezelf zoals ik ben. Acceptatie van mijn zwakheden. Acceptatie van mijn levenspad zoals hij loopt. Acceptatie en loslaten. Afscheid nemen. Deuren sluiten voor ik andere kan openen.

Blijft moeilijk...