Na 9 maanden zonder hem...
Vandaag precies 4 jaar geleden...ook tijdens de Olympische winterspelen...op de verjaardag van zijn middelste zoon...toen hadden we, nadat hij 2 maanden zo zijn best heeft gedaan mij te veroveren...voor het eerst gezoend en was dit dus "onze" datum.
Vandaag heeft het wel een paar keer door mijn hoofd gespeeld.

Zo...dat was dan 4 jaar geleden...ik mag er best wel even bij stilstaan, ik moet het jaar van "alleen zijn" tenslotte nog rond maken. Nog 3 maanden en dan ben ik 1 jaar alleen..en ik had het nooit gedacht..maar deze dag ga ik echt vieren!
Je had me 9 maanden geleden op kunnen rapen hoor. Een zielig huilend hoopje verdriet...damnn..zoveel tranen, paniekaanvallen, wallen, eenzaamheid...en dat zolang..er leek geen einde aan te komen.
Maar toch..ergens in dit proces van rouw heb ik mezelf toch weer terug kunnen vinden...heel geleidelijk aan..zonder dat je het in de gaten hebt, langzaam, maar zeker wel vooruit.

En nu..nu ben ik zover dat ik weet dat ik mijn kracht niet ga vinden in oude pijn, maar in nieuw geluk. Ik heb weer zin in het leven!

Lieve ldvd-ers..ik ben genezen van het virus wat liefdesverdriet heet. Het is verschrikkelijk en ik hoop zo dit nooit meer mee te maken..alleen je weet het niet. Ik ga deze site verlaten. Dank allemaal voor de vele lieve woorden...het heeft mij echt gesteund. Ik wens iedereen hier ontzettend veel kracht toe en heel, heel veel nieuw geluk!

Liefs, G