Pfff, ik ben het beu te blijven ervaren alsof ik leef in een nachtmerrie. Ik heb er genoeg van. Al het huilen, al die pijn. Ik ken de smaak ondertussen goed genoeg. Bitter, brak. Het gemis, de gedachten, het dromen. Ik heb er genoeg van, maar ik kan niet vluchten voor dat alles. Het blijft me achtervolgen. Ik voel me een persona non grata. Te mijden wegens zeer besmettelijke builenpest. Meer dan tien jaar heb ik haar gekend en nu, nu moet ze niets meer van me weten of hebben. Liefde is zo hard. Het verdriet zo intens.
Ik heb er genoeg van te huilen om iemand die me niet meer graag ziet. Ik wil ze terug. Ik mis haar zoveel. Voor mij lijkt het nu alsof ze de ware was. Verloren, verpest. Mijn schuld, haar schuld... Waarom is alles zo verlopen. Ik wou gewoon nog een kans. Tonen dat mijn depressie veel kapot heeft gemaakt. Tonen dat ik niet die nukkige, pessimistische kerel was. Ooit was het anders. Ooit was de relatie anders. Nu, niets meer...
Ik mis haar, ik mis dat deel in mijn hart zoveel. Ik wil met haar praten...
Pfff, ik weet niet meer wat te doen. Soms maakt het me gek vanbinnen.
herkenbaar
Hallo Erwiet, het verhaal is heel herkenbaar, ook mijn relatie duurde 10 jaar.. en ook ik heb het gevoel of ik in een nachtmerrie zit... Ook veel dromen en een gemis waar ik soms helemaal niet goed van wordt. Gisteren nog schreef ik hier dat ik af en toe het idee heb dat ik aan niets anders kan denken... Niemand kan ons helpen, we moeten er allemaal doorheen... en ja, soms heb ik ook het gevoel dat ik gek wordt...Ik weet niet hoe oud je bent, maar probeer het allemaal niet te pessimistisch te zien, probeer ook soms de zon te zien.
Tips heb ik niet, maar ik ben begonnen een soort van dagboek bij te houden. Ik heb een blocnote gekocht en daar schrijf ik op wat in mijn gedachten komt. In de 3 maand dat ik nu alleen ben, heb ik er bijna 3 vol geschreven. Soms dagen lang niks en dan weer bladzijden vol op één dag.... Maar Erwiet het helpt me.... het helpt me om even niet te denken aan mijn man...
Heel veel sterkte en je mag me altijd mailen, want daar heb ik dan ook weer wat aan.
Liefs Lima
Dagboek
Zo heb ik er ook een. Doet echt deugd om dingen van me af te kunnen schrijven, maar eens goed huilen lucht ook goed op.
Daarnet ben ik te weten gekomen dat ze iemand anders heeft leren kennen. Dus tranen m.a.w.
Ik hoopte nog altijd dat het nog goed zou komen, irrationeel en vrij naïef.
volhouden
erwiet, je moet proberen het einde aan de tunnel te zien. Want echt waar, er is een einde aan al dat zinloze leed en verdriet.
Ik weet niet hoe oud je bent of hoe je situatie er uitziet, maar ik persoonlijk dacht dat er niemand erger gesteld was dan ik. En nu, na 6 maand heb ik stilaan en met vallen en opstaan geleerd om mijn ex, Mister assewhole los te laten. ik ga niet ontkennen dat het niet moeilijk blijft, maar je leeft er mee leven. Stilaan, dag per dag leer je je eigen weg zoeken. de ene dag 10 sprongen vooruit, de andere eentje achteruit (maar da blijven nog steeds 9 stappen vooruit hé!!!
ik weet er zeker van, you can do it !!!!! ooit, en dat is sneller dan je denkt, wordt ook jij weer gelukkig