Gister zat ik met een vriend te praten, hij is net op een hele vervelende manier gedumpt, dus we hebben het er even goed over gehad. Ik heb toen ook verteld hoe ik me voelde toen het net uit was met mijn ex. Ik besefte toen dat het al 5 maanden geleden uit is gegaan. Wat gaat de tijd snel en wat is er al veel gebeurt.
Op dit moment besef ik maar al te goed dat m'n ex helemaal niet goed voor me was. M'n leven stond stil, ik had alleen maar oog voor hem en wilde (onbewust) niet groeien en niet aan m'n toekomst werken. Sinds het uit is heb ik een baan, ben ik aangenomen voor een opleiding, kan ik binnenkort een eigen huisje krijgen en ga ik volgend jaar voor onbepaalde tijd naar het buitenland om ervaring op te doen. En dat binnen 5 maanden tijd. In die 1,5 jaar dat we hadden had ik een baantje voor 16 uur in een winkel, kreeg minder dan minimum loon, moest steeds geld lenen van m'n ouders enz.
Ik heb nu ook besloten voorlopig single te blijven, nu ik zie hoe ver ik ben gekomen zonder een vriend. Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken en wie weet kom ik morgen iemand tegen, maar dat is niet waar ik nu naar op zoek ben. Ik kan nu voor 100% zeggen dat ik gelukkig ben en ontzettend veel zin heb in de toekomst.