heb hem net gesproken. Hij gaat vanavond sjansen met andere meisjes!!!! En het is nog maar een week uit!!! Ik ben nu doodsbang om te gaan stappen ik weet niet of ik dat trek. Ik heb nu echt advies nodig. Wat moet ik doen???????

Gister heeft hij gebeld. Eerst om af te spreken om te praten want hij had geen oplossing. (net of je na een week een oplossing kunt vinden)Daarna belde hij terug om te zeggen dat hij toch niet komt en verder wil nadenken. Savonds belde hij om te zeggen dat hij vandaag schoenen komt halen en hij vroeg of ik maandag met hem naar de roze maandag ga!!????? Daarna belde hij weer hij verveelde zich. Ik heb hier een hekel aan want ik weet nu eindelijk wat ik wil en dan doet hij zo. Hij moet me niet negeren maar ook niet doen alsof er helemaal niets aan de hand is. Het maakt het allemaal zo ontzettend moeilijk.

dit is mijn eerste keer dat ik hier schrijf.
maar ik moet het gewoon kwijt, ik maak mijzelf helemaal gek..
het is nu bijna twee maanden uit naja uit. we bellen elkaar elke dag en zeggen dan hoeveel we elkaar missen en van elkaar houden.
maar hij weet het nog steeds niet. weet niet of het ooit nog goed gaat komen. het maakt me helemaal gek. op deze manier kan ik hem nooit los laten en verder gaan.
waarom kan hij niet duidelijk zijn. gewoon zeggen ja of nee.
er is zoveel gebeurd, zegt hij dan.. maar als je van elkaar houdt dan is het toch goed? of ben ik nou zo naief?
gister is hij met zijn vrienden op vakantie gegaan het voelde alsof mijn hart opnieuw gebroken is. ik wil niet eens weten wat ze daar allemaal uitspoken..

Ik heb vandaag een rotdag. Het is een week geleden en ik heb alleen vrijdag en zondag thuis geslapen. Ik voel me niet meer op mijn gemak thuis. Dat was ons plekje en nu moet ik het mijn plekje maken. Ik durf er niet aan te beginnen. Ik durf ook niet voor hem de knoop door te hakken want hij zegt op zoek te zijn naar een oplossing en ik weet zeker dat ik hem niet meer wil. Ik ben bang dat als hij weet dat ik niet meer wil hij meteen een ander meisje pakt. Nu heb ik de tijd om me daarop voor te bereiden. Is dat stom om dat zo te doen??? Ik denk dat ik het eigenlijk wel moet zeggen omdat ik anders ook niet mijn eigen plekje kan gaan creeren. Ik ga vanavond voor het eerst weer naar huis toe en ik heb gelukkig vanavond mensen die langskomen. Dan zit ik tenminste niet alleen.

Maakt niet uit of mijn dagboek gelezen word. Gewoon dat je je gedachten van je afschrijft lucht al zoveel op en als er dan nog reakties komen is dat fijn.
We hebben het allemaal gemeen met elkaar dat we verdriet hebben om een verbroken relatie. Voor mij is dit nog maar mijn eerste relatie en daarom is het ook fijn om de meningen van anderen die hetzelfde meegemaakt hebben of meemaken te horen.
Dus degene die deze site bedacht heeft echt bedankt!!!!

groetjes Kaatje

jeetje wat valt het tegen hoelang het duurt..

gek wordt ik van mijn stemmingswisselingen. Het ene moment ben ik super vrolijk, zie ik het helemaal zitten. lijkt het een nieuw begin en kan ik me op bepaalde momenten (als ik bijvoorbeeld met vriendjes en vriendinnetjes lekker gesurfd heb ofzo en 's avonds rozig in de auto terug zit) kan ik me helemaal gelukkig voelen en denken; zie je wel! kan best gelukkig zijn in m'n eentje! Maar het volgende moment, bijvoorbeeld als ik dan thuis ben..en weer een foto van ons zie. Kan ik het weer helemaal anders zien. Dan voel ik me alleen en eenzaam en verlaten.

Gister ben ik op stap geweest met vrienden. In mijn vorige dagboeken kon je lezen dat het bij ons kermis is. Ik heb hem weer gezien en hij is net een vreemde voor me. Het is alleen zo dat ik heel veel angst heb. Gister ben ik in de kroeg in het bijzijn van mijn vrienden compleet ingestort. Ik ben zo bang voor wat komen gaat. Dit blijft ook dag in dag uit door mijn hoofd spoken. Wat hebben die 5.5 jr voor hem betekend, hoe snel zou hij een ander hebben, kom ik nog wel iemand tegen. De ene keer gaat het goed en voel ik me ook goed maar er hoeft maar iets te gebeuren en ik sla helemaal om. Het is nu een week geleden en ik kan weer niets anders doen dan huilen. Hij belde vandaag op om te zeggen dat hij morgen met me wil praten, waarschijnlijk kan hij geen oplossing vinden. Ik weer goed over de zeik omdat ik ook weet dat hij er niet over nagedacht heeft, dit heb ik ook gezegd en toen nog geen 5 min later belde hij weer om te zeggen dat hij toch nog wou nadenken. Aan het einde van het gesprek kwam eruit dat hij nu nog niet wist of hij wel of niet wou praten. Ik wil hem ook absoluut niet terug want hij heeft me te veel pijn gedaan en is niet oprecht geweest. Maar ik ben dus heel bang voor het onbekende. Hij weet ook niet dat ik niet meer wil maar ik heb dat bewust verzwegen voor hem. Dat geeft mij meer tijd om te verwerken enzo. Nu hij dus belde komt het allemaal steeds dichterbij en komen de angsten 10x erger naar boven. Wat als het morgen toch praten is en dat hij savonds al een ander heeft? Hoe moet ik dat dan weer verwerken????? Ik ben aan het eind van mijn latijn en weet het echt allemaal niet meer. Ik weet nog maar 3 dingen en dat is dat ik hem niet meer wil, ik vrienden heb en dat ik doodsbang ben. Ik hoop echt dat jullie mij kunnen helpen al is het alleen maar om mijn gedachten te kunnen verwoorden.