Ik had hem nu meer dan twee weken niet gezien en ook geen contact met hem gehad (behalve dan 1 kort telefoontje, een zwak moment van mij). Maar deze week heb ik hem al twee keer gezien en ik voel me er redelijk bij. Voel me niet echt verdrietig ofzo maar ook niet super happy. Weet niet, voel me gewoon `gevoelloos`. Ik ben nog steeds blij om hem te zien maar het lijkt wel of hij veel blijer is om mij te zien. Hij belt me ook weer steeds om te vragen hoe het is enzo en ik heb eigenlijk niet echt de behoefte om hem te bellen. Is dat niet raar? Ben ik echt over hem heen of ben ik mijn gevoelens alleen maar aan het onderdrukken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het heel fijn vind dat ik dingen met hem kan delen. Zoals vandaag ook. Heb een sollicitatiegesprek gehad. Zou met de metro gaan maar hij bood aan om me te brengen en ook nog om op me te wachten om te zien hoe het gegaan was. Was daar heel blij om. Maar weet niet meer of dat is omdat hij het is of gewoon omdat iemand er is? Daarbij krijg ik ook nog hele tegenstrijdige signalen van hem. Daar probeer ik dus niet op in te gaan want misschien is hij wel heel lief voor me maar als ik me weer openstel zegt hij wel dat hij alleen goede vrienden wil zijn.....

Het is een heel apart gevoel wat ik op het moment heb, of eigenlijk wat ik al een paar dagen voel, maar wat ik eigenijk de hele tijd geprobeerd heb weg te stoppen. Zo van: neejoh, dat kan toch helemaal niet?! Maar ik geloof dat het toch echt zo is... ik voel me goed! Ik kan er niets aan doen, maar ik lijk me zelfs alleen maar beter te gaan voelen! Heb het gevoel dat ik eindelijk weer met mn eigen leven verder aan het gaan ben. Voel me rustig en niet opgejaagd zoals de afgelopen tijd.

De afgelopen tijd? Terwijl ik dit type vraag ik me ineens af hoe lang het nu al uit moet zijn... maar ik weet het gewoon niet eens (meer?). Mn agenda ligt binnen handbereik, maar ik kan me er niet toe aanzetten deze te pakken en te gaan zitten tellen. Het interesseert me eigenlijk niet zo veel.

Ik ben nieuw op deze site, maar door deze site ben ik mij gaan realiseren dat er meer mensen zijn die hetzelfde voelen als ik. Ik voel me zo klote. Ik heb het verpest. Hij wil me niet meer..Zn vrienden wel maar hij niet. Ik vind het echt niet leuk. Ik ben stom geweest dat weet ik..maar ik heb er zo'n spijt van, ik voelde me gevangen vreemd gevoel enz. en daardoor ging ik vreemde dingen doen zoals hem smse dat het over was tussen ons..tot 3x toe !!! En nu is die zo boos dat hij niet meer met me wild praten of verder met mij wil. Ik mis hem elke dag..Alle herinneringen komen terug. Ik vind het vreselijk...Ik hou echt van hem.

Hoi,
Het contact met mijn ex is de laatste tijd weer ontzettend tof en zijn we in (lijkt het wel) een tweede verliefdheidsfase beland. We hebben nog niets concreet afgesproken. We hebben wel regelmatig gepraat over de situatie. Zowel van voor dat het uitging, dat het uitging en wat er nu allemaal gebeurd.
Echter had ik vannacht een hele vreemde droom:Werd in paniek wakker want ik had gedroomd dat mn ex
ging trouwen met iemand anders (weet niet wie) maar nog wel net zo lief tegen mij bleef doen.Toen vroeg ik me af waarom hij dan met haar ging trouwen en ik vroeg hem of ze zwanger
was en hij zei ja! Toen werd ik half wakker en snapte ik dat het niet echt was ofzo en toen viel ik

Hoi

Dit is mijn eerste post, sorry dat deze eerste post een lange word hoor. (dying without you heeft me overgehaald btw )

Nou ik begin maar bij het begin.

Anderhalf jaar lang heb ik een prachtige relatie gehad met een meisje van 16 (ikzelf ben 19). Het is iets van 5 weken uit, het ging volgens haar niet echt meer. Zelf ben ik het hier ook wel mee eens hoor dat het niet lekker ging.

De eerste 2 weken heb ik me heel er slecht gevoeld en kon ik, net als velen van u, geen hap door de keel krijgen, had ik dromen over haar (nog steeds af en toe) en was ik 24 uur per dag met haar bezig. Ik heb haar nadat het uit is iets van 2 weken niet gezien.

hoy allemaal
Het zou voor iedereen hier en voor jullie zelf waarschijnlijk ook een hele grote steun zijn om je op deze site in te schrijven. Je kan hier anoniem je verhaal kwijt of eventueel tips opdoen. Een ander steunen is natuurlijk ook 1 van de mogelijkheden. Ik zie dat er heel veel gasten zijn, maar dat er maar heel weinig leden online zijn
Ik heb iig heel veel steun aan deze site gehad, zonder deze site zou ik er een stuk erger aan toe zijn op dit moment...
Dus... schrijf je in, vertel je verhaal wel of niet, eigen keus natuurlijk, maar het kan je helpen, geloof me!
Zelf heb ik niet veel anders dan deze site en een tweetal mensen die ik hier ontmoet heb, maar zonder die 2 zou ik me geen raad weten, vrienden heb ik nl niet overgehouden...