Vrijdag kreeg ik smsjes van zijn vriendin. Dat ik me moet op laten nemen in een psychiatrische inrichting en dat zij dan wel een trouw en geboortekaartje sturen want dan heb ik tenminste nog iets. En dat hij alleen van haar een kindje wil en dat ze nu bij hem woont (wat helaas waar is) . Ook zei ze dat mijn kop binnenkort in het gips zit zodat ik alleen nog maar door een rietje kan vreten..En daarna stuurde ze een sms met zijn telefoon dat ik niet moest storen omdat ze in bed lagen en hij er nu op kroop.
Waarom doen ze dit? Zij hebben elkaar toch al waarom moeten ze het er bij nog een keer inwrijven.

Tja, wat moet ik doen? Het is nu ruim 1,5 week uit en ik mis hem ontzettend. Heb gezegd dat ik even geen contact wilde toen hij het uitmaakte, omdat ik over de klap heen wilde komen. Er liggen nog spullen bij hem en zit er eigenlijk over te denken om hem vandaag te bellen om iets af te spreken. Ik weet alleen niet of ik het nu al aankan, maar zo doorgaan werkt ook niet voor mij. Ik ga er kapot aan. Hij maakte het uit met de reden dat ie het even niet meer wist tussen ons. Na een week zei ie dat ie van me hield. Na twee dagen kreeg ik de sleutel van zijn huis. We waren onafscheidelijk; hebben leuke dingen gedaan samen.

Gisteren ben ik erachter gekomen dat hij nu in Tunesie zit met haar en dat terwijl wij afgelopen week weer voor het eerst contact hadden met elkaar en het heel erg fijn was samen. Hij heeft mij dus de afgelopen tijd gewoon voor de gek gehouden en ik moet via msn van zijn broertje horen dat hij op vakantie is...met HAAR! Als jullie mijn vorige dagboeken hebben gelezen weten jullie dat hij het met haar uit had gemaakt omdat hij (dat zei hij) niet om haar gaf en wel om mij en mij geen verdriet wil doen! Waarom kan hij niet mans genoeg zijn om gewoon te zeggen dat hij met haar verder wil? Dat zal inderdaad pijn doen maar dan weet ik waar ik aan toe ben.

Binnen een paar weken wordt ik weer geconfronteerd met mijn ex-vriendin en haar nieuwe vriend.
Ik heb me een hele tijd goed gevoeld, maar de laatste tijd ben ik wat onzeker omdat ik niet goed weet hoe ik moet reageren wanneer ik ze tegenkom.
Ze zal, wanneer ze me ziet, vast en zeker komen vragen hoe het met gaat.

Heeft iemand hetzelfde al eens voorgehad en kan die mij zeggen wat hielp of wat zeker niet hielp bij hem/haar?

Bedankt Alvast

Ach ja, bijna weer een zaterdag voorbij, één week dichterbij mijn vakantie en één week langer zonder jou.

Heb vandaag er van alles aan gedaan om maar niet aan haar te denken, maar op de een of andere manier lukt dat gewoon niet. vreselijk is dat.
Waarom is het zo makkelijk om iemand toe te laten in mijn leven en zo moeilijk om iemand los te laten.

Echt vreselijk is dat.
Maarja, volgende week op vakantie naar Griekenland. heb ik wel verdiend vind ik zo.

Nu ik dacht ik alles na 6 weken een beetje op een rij had en een plek heb kunnen geven, laait mijn verdriet weer op. Ik heb 2 weken niets van me laten horen en gisteren een brief geschreven met daarin een verklaring dat ik begrijp waarom zij de relatie heeft verbroken, en ik heb hierin mijn gebreken in die relatie (H)erkend, en dat ik daar nu aan werk. Die wil ik volgende week posten. Ook zij laat staalhard niets van zich horen. Ik moet nu zo ontzettend veel aan haar denken. Ik mis haar echt verschrikkelijk. Alles wat ik zie en/of hoor is wel op een of andere manier verbonden met 'ons'. Ik voel me wederom machteloos en lusteloos.

Weer even wat verder..Het gevoel is al een stuk minder..Hoe kan dat toch dat als de dagen voorbij strijken je er steeds een klein beetje van gaat voelen..totdat je hem weer ziet!! Ik denk inderdaad dat niet zien het beste medicijn is voor de meeste problemen. Volgens mij is het bij de meeste zo dat ze toch nog stiekem regelmatig of af en toe contact hebben of proberen contact te maken. Ik heb dat dus expres nu twee weken niet gedaan..maar hoe meer ik erover nadenk..hoe meer ik denk; zo is het wel bevrijdend. Als jew goed terug kijkt op de relatie is er toch iets fout gegaan! En vallen in het oude is ook niks.