Ik heb haar 10 maanden geleden leren kennen. marie. Voor het eerst trof ik een vrouw in mijn leven met 3 kinderen. Iets waar ik tot dan toe bezwaar tegen had. Maar na enige tijd enorm leuk met Marie te hebben gedate, toch besloten om de kids te leren kennen. Dat bleek leuk. En ook de relatie met Marie was leuk. We gingen samen op vakantie, wandelde af en toe en dat soort dingen. Kortom we hadden het gewoon goed. Wel kwam haar ex vaak ter sprake. Dat was een zieke relatie geweest en het was een jaar geleden uit gegaan. Ik dacht dat ze gewoon nog wat moest verwerken. Maar wat bleek... Op een avond gingen we stappen.

Ik heb haar 10 maanden geleden leren kennen. marie. Voor het eerst trof ik een vrouw in mijn leven met 3 kinderen. Iets waar ik tot dan toe bezwaar tegen had. Maar na enige tijd enorm leuk met Marie te hebben gedate, toch besloten om de kids te leren kennen. Dat bleek leuk. En ook de relatie met Marie was leuk. We gingen samen op vakantie, wandelde af en toe en dat soort dingen. Kortom we hadden het gewoon goed. Wel kwam haar ex vaak ter sprake. Dat was een zieke relatie geweest en het was een jaar geleden uit gegaan. Ik dacht dat ze gewoon nog wat moest verwerken. Maar wat bleek... Op een avond gingen we stappen.

10 jaar geleden kwam ik haar tegen via een vriend van me, ik was toen 16 en zei 15. Het was leuk en er ontstond meteen een band tussen ons. We hadden super sex samen en dachten daar ook vrij over. Ik was natuurlijk trots als een Pauw op die leeftijd en zij verliefd op mij. Na een tijdje was ik niet meer verliefd op haar en vond het wel prima om af en toe sex te kunnen hebben. Terwijl zij steeds verliefder op mij werd tot het irritante toe want ik was 16 en wilde gewoon vrij zijn en lekker feesten. We zijn zo een aantal jaren door gegaan en had niet in de gaten dat ik haar zoveel pijn deed. Toen ik 19 was verloren we elkaar uit het oog en had haar daarna ook niet meer gezien.

Hallo, ik ben een meisje van 16 jaar. Oké het verhaal dat ik hier nu ga neerschrijven is misschien niet zo interessant maar ik hoop toch dat ik dit zo te boven kom.

twee jaar geleden kwam ik in een totaal andere klas terecht. Ik kende echtniemand. en daar waren dan plots twee jongens. Het duurde niet lang of ze werden mijn beste vrienden.Ik werd verliefd op een van hen. Hij deed altijd zo vriendelijk en lief tegen mij. Hij was er altijd voor mij en zelfs mijn goede vriendinnen dachten dat we een koppel waren. Nuja wat gebeurde er op school: ik stond bij hen op de speelplaats en er werd meteen gespeculeerd over een mogelijke relatie tussen mij en een van de jongens. Oke ik had gevoelens voor deze jongen maar durfde ze niet tonen aan hem. Het geroddel hield eindelijk op en ik was opgelucht.

Voor het eerst sinds de breuk maak ik mee dat mijn gevoelens beginnen te veranderen...

Ik ben niet meer de verdrietige jongen die alleen maar kan huilen en snikken... Ik begin meer en meer kwaadheid t.o.v. haar te ontwikkelen. Ze heeft me, hoewel ze had beloofd er alles aan te doen om vrienden te blijven, eigenlijk laten vallen als een baksteen. Een die blijft vallen, lijkt het wel...

En dat heb ik niet verdiend. Ik heb niks verkeerds gedaan. Zij ook niet natuurlijk, en ik begrijp wel dat het misschien niet zo gemakkelijk is om een leuk contact te houden. Maar dat ze me gewoon ?ɬºberhaupt niks meer wil zeggen gaat gewoon te ver. Ze weet ook goed genoeg dat ik er enorm hard onder lijd en toch doet ze niets om me enigszins op mijn gemak te stellen of te troosten... Ik zou zelfs in deze situatie proberen het voor haar aangenaam te maken, maar zij denkt daar blijkbaar anders over.

Nou, ik zal ook eens opschrijven wat mij is overkomen. het is niet dramatisch en ik weet dat het de beste kan overkomen en dat het volgende maand vast beter gaat, maar op dit moment voel ik me echt klote!

Ik ontmoette de leukste jongen ooit op vakantie. Hij was op reis en kwam uit het buitenland. Helemaal verliefd kwam ik terug! We hebben contact gehouden en uiteindelijk kwam hij enkele maanden in NL wonen om geld te sparen voor zijn verdere reisplannen.

Hij kwam bij me wonen en het was supergezellig! We hebben het zo leuk gehad samen, altijd de grootste lol en iedereen was weg van hem. Ik was eigenlijk ook wel een beetje trots dat hij zo goed in de smaak viel. Toen kwam de tijd dat hij weer verder moest (of zijn betaalde tickets verspillen). Ik heb hem achtergelaten op schiphol en de volgende tien dagen minstens twee uur per dag met hem aan de telefoon gezeten. Hij miste me zo, hij wilde nooit meer zonder mij, hij wilde gaan samenwonen, hij wilde dat ik zou emigreren, blablabla.