Gisteren dan eindelijk nog eens contact met haar gehad... via internet weliswaar, maar het is beter dan niets.

Alles kwam er ineens uit. Alles wat ze niet tegen me had durven zeggen en alles wat ik misschien deep down wel wist... het moest alleen bevestigd worden.

Het verhaal dat ze het moest uitmaken van haar ouders is wel degelijk waar, maar in tegenstelling tot wat ze liet uitschijnen kwam het haar eigenlijk 'goed' uit omdat ze de relatie toch niet meer echt zag zitten.

Ik was maar een bevlieging, een stomme vergissing. Maar aangezien ze zich op die manier had laten gaan was het te laat om terug te krabbelen, en wou ze het dus toch proberen. Wat het natuurlijk alleen maar erger maakte...

Ik merk dat het steeds een stukje beter met me gaat. Maar toch blijft het gevoel dat ik hem terug wil. Heb mijn leven weer een beetje op orde (net zoals voor dat ik hem ontmoette) en heb hem niet meer per se nodig. Maar hoewel dat allemaal steeds iets beter gaat (gaat heeeeeel langzaam)zit ie toch nog te veel in me gedachten. Ik denk niet meer constant aan hem, maar nog wel regelmatig op een dag (eigenlijk te vaak dus vind ik zelf). Vooral bij dingen die ik mee maak en dan normaal gesproken aan hem zou vertellen enzo.

Ook heb ik er nog steeds geen vrede mee met de manier waarop het uitgegaan is. Ik bedoel niet dat we ruzie hebben ofzo, eigenlijk zijn we heel goed uit elkaar gegaan. we hebben nog regelmatig contact gehad en dat was dan weer echt gezellig! Maar toch heb ik nog steeds vragen die ik hem wil stellen die ik toen, op de avond dat het uitging, niet gesteld heb omdat ik te verdrietig was. En hier baal ik enorm van.

Hey iedereen, hier nog eens een update, want het is al een half jaar geleden dat ik hier nog es iets gepost heb (wat op zich mss wel goed is...)

Dusjah, met die meid waar ik over sprak de vorige keer is et niets geworden, ze had gevoelens voor me, maar dan enkel op vriendschappelijk gebied. Ze zag ons nog wel een koppel worden, maar op dat moment niet. Ondertussen lang geleden en een maand ofzo later had ze iets met een vriend van me. Vond ik niet zo erg eigenlijk want had ze uit m'n hoofd gezet.

Dan, paar maanden later kreeg ik interesse in 1 van der vriendinnen, Kim heet ze... Ok, alle moed bijeengeraapt en m'n gevoelens bekendgemaakt. Ze bleek ook iets te voelen voor mij dus tadaa, no more single me. We zijn niet ver gevorderd want na een anderhalf maand en elkaar vrij weinig gezien te hebben, merkte ik dat ze terughoudender begon te doen. Gistere/deze nacht naar Schill-out geweest (vrij grote fuif in de Belgische kempen) met redelijk wat volk. Ik naar de technotent (Redhead kwam, wilde ik echt niet missen) zij bij de rnb-tent gebleven. Even later met z'n allen naar buiten (twas redelijk warm daarbinnen), moet ik van een ander horen dat Kim al vertrokken was. Denk in mezelf 'goed fout' en stuur haar een mail. Krijg paar uur later mail terug, blijkt dat ze enkel maar vriendschappelijke gevoelens heeft voor me.

Gisteren waren de spullen niet meer opgehaald zoals afgesproken, bleek dat hij zelf niks doorgegeven had.
Ik heb wel een gesprek met z'n moeder gehad, en zij begreep het ook allemaal niet, het gesprek deed me wel goed.
Vandaag is ze langsgekomen voor de spullen, het deed me goed haar vast te pakken en even te kunnen huilen.
Heb voor het eerst sinds het uit is een knuffel van iemand gehad, ik heb dat zo erg nodig.
Gisteren was ik er opeens van overtuigd dat hij mij ook zou gaan missen en weer bij me terug zou willen, wat natuurlijk alleen maar onzin is.
Maar vandaag ben ik echt ingestort, kan alleen maar huilen, keihard als een kind... kan niet ophouden, tril helemaal, en ik heb besloten morgen naar de huisarts te gaan want alleen red ik dit niet.

Gisterenavond met een paar vriendinnen op stap geweest, het was we leuk en we hebben ons wel geamusseerd maar toch was jij weer ergens in mijn gedachte aan het rondlopen. Ik heb je gisteren niet gezien maar vanavond zit de kans er dik in dat ik je zie ;-(, ik weet niet hoe ik dan moet reageren? Binnen 15 dagen verjaar ik, 21 lentes!!! Maar ik heb totaal geen zin om hem te vieren, vorig jaar heb ik de mooiste verjaardag gekregen die ik mij maar kon wensen ( we waren terug samen ) en nu???? Nu zal ik hem helemaal alleen moeten vieren, iedereen vraagt wat ik wil (als geschenkje) voor mijn verjaardag maar er is maar 1 ding dat ik wil en dat ben jij!!!! Maar jij bent onbereikbaar en dat kwetst me zo en dat doet zoveel pijn!!!

Nog enkele dagen en het is 5 maand al gedaan met mijn ex. Het is nu 14 dagen dat ik hem totaal niet meer hoor! Dat doet raar...ik denk elke dag nog aan hem. Ik stel me vragen, wat is hij aan het doen? Heeft hij al terug een vriendin...Maar ik krijg geen antwoorden en ik wil die ook niet want dat gaat hij misschien weer hoop hebben als ik ze vraag. Elk weekend ga ik met een bende uit...Nu is het volgende gebeurd; één van mijn kameraden heeft gevoelens voor mij gekregen maar ik niet voor hem en ik heb dit dan ook gezegd sindsdien is het contact en omgang verandert in de groep. Nu is er nog iemand die ook iets voelt voor mij en waar er langs mijn kant ook wel 'iets' is...Maar ik durf niet verder gaan, ik wil niemand kwetsen en geen ruzie veroorzaken in die groep. Nu zou er een opmerking gekomen zijn dat ik alleen maar uitga met hun om iemand 'nieuw' te leren kennen. Ik weet niet wat er van waar is want die persoon die me dit heeft gezegd is niet zo goed te vertrouwen...maar toch lig ik er aan te denken en durf ik niet goed meer uitgaan met hun. Wat ik juist wel zou moeten doen. Het is dus nu zaterdag en ze gaan uit..ik weet niet wat ik zou doen, mijn vriendin gaat waarschijnlijk niet mee..alleen die jongens die gevoelens voor me hebben en nog een paar kameraden...ik begin weer in een dipje te vallen. Net nu alles terug goed begon te draain in mijn leventje. Het is toch altijd iets blijkbaar of je nu vrijgezel bent of niet...pffff