Zware avonden

afbeelding van Johan86

Een ruime maand nadat het over is heb je sommige dagen dat je je echt prettig voelt en nergens om hoeft te geven. Maar vanavond en ook gisteravond is dat compleet anders.

Het is me nu weer even te zwaar, wat zal ik doen zit ik te overwegen. Voel me even helemaal kut en wil gewoon niets anders meer. Het valt haast niet te omschrijven. Enkele keer denk ik van ik wil weg, weg van de wereld want ik ben mezelf niet meer. Dit gevoel heb ik al een keer eerder gehad.
Ik wil dit niet en ik doe het niet! Ik hou mezelf sterk. Ik weet dat er mensen zijn die me liefhebben.

Ik ben mezelf niet meer. De vrolijke spontane jongen die ik was komt nog maar heel zelden naar buiten. Ik ben stil, rusteloos en nogal emotioneel. weet gewoon niet hoe ik mezelf moet verblijden. Ik doe maar wat. Gelukkig ben ik totaal niet. Dan denk ik aan de tijden die ik ervoor had, maar ook dat was niets bijzonders. Ik vind 't gewoon zwaar om zo door te blijven gaan. Ik wil gewoon weer vrolijk zijn.
Dit zal zijn tijd ook wel moeten hebben. Het verwerkingsproces is een langdurig iets. Soms weet je het echt gewoon niet meer. Hoop dat ik dit gevoel snel kan vergeten en gewoon weer ben zoals ik was. Uiteraard is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Het o zo fijne gevoel dat ik had is gewoon weg, het prettige is ervanaf. Mijn lust is verdwenen. Ik doe maar gewoon dingen omdat het moet en omdat ik me verder toch verveel. Heb zelfs het idee dat ik de laatste dingen nog maar even doe en vervolgens rustig uit 't leven kan stappen. Maar zoals ik hierboven ook alweer beschreef er is liefde genoeg om me heen ook naar mij toe. Maar blijkbaar ervaar ik dat als niet voldoende, ik wil me gewoon goed voelen. Ik probeer eraan te werken en hoop dat mensen me steunen waar ik dat nodig heb.

Sommige mensen vinden het laf om zelfmoord te plegen, de andere die het doen ziet het als enige uitweg. Als je je dag in dag uit best wel kut voelt en je wilt er vanaf; dan begrijp ik die mensen ook wel. Mede door dit ook weer van me af te schrijven probeer ik het op de rit te krijgen voor me. Het klinkt zwaar, en dat is het ook!

afbeelding van Hurt-girl

@Johan.. helaas herkenbaar..

Het klinkt stom, maar ik weet wat je bedoelt.......... ik vind er geen zak meer aan. Ik kan dit er zo niet bij gebruiken. Ik heb net nog een gedicht geschreven, dat rolde er zomaar uit... maar het doet me niet zoveel. Ik wil terug naar hoe ik me rond deze tijd vorig jaar voelde: op een grote, mooie roze wolk en nu is er een soort niks. Een grijze wolk die als ik niet uitkijk steeds groter word. Bij mij is het vandaag ook precies een maand geleden uitgegaan. Het doet vreselijk zeer, maar we komen erdoorheen! Jij, ik en iedereen hier. Maar het is een verschrikkelijk iets........ ik leef met je mee, voor zover ik op dit moment leef Tong het klinkt zo negatief.. maar goed dat is het ook gewoon nu. Accepteer dat dat er nu is, denk aan de mensen die van je houden, blijf je dingen in je leven doen (al is het op de automatische piloot) dat probeer ik ook en dat houd ons op de rit.
Veel veel sterkte door deze momenten heen.
Liefs

afbeelding van Johan86

Het klinkt redelijk negatief,

Het klinkt redelijk negatief, maar tussen de letters door probeer je jezelf een positieve insteek te geven. Het liefst had ik nu lekker samengewoont en geen zorgen hoeven maken.
Maar de wil is gewoon weg.

Eveneens veel sterkte Glimlach.