Nog steeds moeilijk…
Ook al weet ik en voel ik steeds beter elke keer dat jij niet bij elkaar horen..toch blijft het moeilijk..
Je was echt zo speciaal voor mij, ik gaf zoveel om je…ondanks je mindere kanten...denk ik dat het mooi had kunnen zijn. Maar, serieus..had het dat? Was ik echt echt mijzelf bij jou?

Gevoelsmatig vind ik nooit meer iemand, onzin weet ik ook wel, maar toch een angst..
Angst dat jij altijd in mijn hoofd zal blijven , ik mij nooit meer aan iemand kan geven..
Ik had bijna de kans om 6 maanden van je weg te zijn,niet 5 dagen per week geconfronteerd te worden met je..maar helaas gaat dat niet door. Dus nu word ik elke dag opnieuw en opnieuw geconfronteerd met jou..
Je wilt een nieuwe baan, maar je maakt geen effort ervoor...dat is ook typisch jou..deed je het maar..rotte je maar op!
Je wilt zoveel,je zeurt,maar je doet niks...Langzaam zie ik die patronen in je leven....
Altijd maar vanalles roepen en niks doen..
Niet de energie steken in jezelf en je ontwikkeling,maar vooral blijven zoals je bent..en in onze relatie..
niet vechten,zeggen dat je het doet,maar het eigenlijk niet doen. Je wilt commitment, maar ook weer heel graag alleen zijn..
Je hebt nauwelijks vrienden en je moeder is ongeveer je beste vriendin, waar je negen van de tien keer ook alles voor wilt bepalen, toen ik erbij was had ik je gedrag al moeten herkennen...ik zag het wel, maar ik dacht..dat komt wel goed.

Je bent 32 maar functioneert op de leeftijd van iemand van 23jaar...
Maar gelukkig weet ik ook nou dat jou minder mooie kanten ECHT niet mooi zijn.
De dingen die je gezegd hebt, je keuzes...je innerlijk is echt rot..
Vanmorgen, ik zucht omdat de printer het niet doet...heb ik meteen weer slechte zin..zeg je...ZUCHT...
Dat deed je altijd...wat een onzin..ik kan en kon op geen enkele manier mijzelf zijn....je vulde alles voor mij in,bepaalde zaken. Nee..je wilde zei je.. een zelfstandig vrouw die haar mannetje staat maar als iemand voor je staat die dat is ren je weg..want dan word je geconfronteerd met je eigen persoon..

Jawel ik vind zeker mijn geluk wel weer, maar toch zit je in mijn hoofd.
vind ik je aantrekkelijk en mooi..maar dat is de buitenkant...ik vergeet dan soms je binnenkant..
Wat ik ook wil, is dat jij mij gaat missen, gaat zien wat je hebt laten gaan..maar verdorie..dat zal ik nooit weten want je uit je niet....maar ik wil het...

Toch haat ik je...dat je zo zwak bent...want als je dat niet was...K....dan waren wij echt ...