Stapje voor stapje krijg jij jezelf weer terug. 1 Tip: Ga wandelen met of zonder je kinderen. Leg je mobiel in een lade en kijk er niet naar.. Alle dingen die je van hem hebt gekregen, stop die in een doos. Haal fotos uit je mobiel en berg fotos op. Zo kom je verder en blijf je er niet in hangen. Jij wil veel te snel alles in 1x vergeten, maar hoe slecht het ook was.. verwerking duurt lang.

Knuffels
Kiki

twinkel, 7 jaar, dat is niet niks!!! Het inzicht dat je nu hebt is heel erg belangrijk. Het is een stap van korte termijn bevrediging van de allesoverheersende wens, het allesoverheersende verlangen om gewoon weer terug te zijn bij hem, naar lange termijn. Je ziet dat hij op de lange termijn niet verandert, dit hoort bij hem, die leuke en lieve tijd was er ook wel maar dit is wie hij echt is, dit is hoe hij jou echt behandeld en dat zal hij blijven doen, of je nu nog 1 keer of nog 10000 keer naar hem teruggaat. Dat moet je heeeeeeeel goed in je achterhoofd houden. En ik denk dat hij zijn gedrag keihard meeneemt naar zijn volgende vriendin, in die zien valt zij niet te benijden al zou je korte termijn instinct waarschijnlijk zo met haar ruilen...

Het no contact is belangrijk om hem geen enkele ingang meer te geven, tot jij sterk genoeg bent om hem echt weerstand te bieden. Mijn ex heeft het nog tig keer geprobeerd maar ik hield alles af, al schreeuwde mijn hele lijf ik wil terug ik wil terug ik wil terug! In die zin denk ik wel degelijk dat het inzicht in zijn gedrag, en het waarom van zijn gedrag mij persoonlijk heeft geholpen, doordat ik zag welk patroon er bij hem aan ten grondslag lag, en volgens mij welke stoornis, vielen alle puzzelstukjes in elkaar voor mij en wist ik dat er nog maar 1 ding opzat: rennen en blijven rennen. Toen hij ineens weer op kwam duiken 8 maanden later, was ik sterk genoeg en wist ik wie hij echt was, dat inzicht had ik zo sterk dat ik er niet meer over zou peinzen om nog bij hem in de buurt te komen nu.

Maar ik denk ook dat je psycholoog in die zin gelijk heeft dat het hierbij vooral om jou draait en om jouw herstel, en niet om hem, kijken naar de feiten en vervolgens met jezelf aan de slag, niet bij hem blijven hangen.

Het paniekgevoel hoort er bij. Heel knap dat je er niet aan toegeeft, dat vergt veel kracht. Met elke dag zonder hem zal die kracht sterker worden. Jij legt nu vanbinnen de link tussen gelukkig zijn en hem, maar die link is vals, dat is de grote illusie die je van binnen uit moet gaan verbreken. Het is nog vers, het was een heel lange relatie, verlang niet te veel van jezelf. Elke dag is er een, blijven ademen en rust voor jezelf, praten met de psycholoog, delen met mensen die het begrijpen, maar vooral ook zoals Kiki zegt weer op je gemakje dingen voor jezelf gaan doen, stukje wandelen, iets voor jezelf. Zodat je langzaam gaat zien dat het leven veel meer is dan hem. Jij kan het echt wel zonder hem.

Lieve mensjes. ..dikke knuffel voor jullie ,voor jullie lieve woorden!
ik snap heel goed wat jullie schrijven, maar het voelt zo tegenstrijdig. Aan 1 kant wil ik hem niet loslaten, omdat ik nog altijd zo van hem hou.
Aan de andere kant weet ik als ik dit niet doe. .. het altijd zo zal blijven. Dat ik altijd bang zal blijven dat hij gaat. En geloof me. .. Ik ben vaak bang geweest. Ik was altijd op mijn hoede. .. en zelfs als het super ging tussen ons, hoefde er ook maar iets te gebeuren en hij ging..
Die mooie dingen zijn inderdaad het lijntje waar ik me aan vast houd. Hou hem in mijn hoofd bij mij... De ochtenden vind ik het ergst. . Dan word ik wakker en kan ik niet meer tegen hem aan kruipen, zeker als ik weer eens alleen droom over de mooie dingen, dan slaat de paniek toe. .KIKI Ik ben alles van hem weg gedaan, echt de duobak in, alles! Maar het legt in mijn hoofd, alles in mijn huis herinnert me wel aan iets. Het doet ook nu dan extra pijn dat hij wel zo verder is gegaan. . Alsof ik ingeruild word voor het eerste wat Op zijn pad kwam. . Heb daar zelfs beeld bij... dus WATERMAN Ik ben daar nog zo mee bezig dat ik het niet zie als mezelf oprapen laatst staan Het knap van mezelf vind. .. mijn gedachten overheerst alles...PETALS Ik snap precies wat jij beschreef in het pb ....maar net als HETLEVENISMOOI zei. .. Ik heb ook weken als lopen uit pluizen, lopen zoeken naar antwoorden. ..en dat werd ik alleen maar ellendiger van. .. maar ik snap helemaal wat jij bedoeld, en ook fijn dat jij het advies van de psycholoog erkent....Ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn ex, want zo was hij er en vervolgens ook weer niet...en ook dat heb ik last van. . Soms zou IK een gesprek met hem willen aangaan zodat ik het mshn beter kan accepteren. ..Want daar zit ook een probleem...KIKI Ik vind jou ook een lieve meid...jij zei samen staan we sterk.... dus als je...jullie....mij hier doorheen willen helpen....heeeel graag....xxxxx