Zwaar

afbeelding van nico_nico

Pff, heb het de laatste dagen vaak héél zwaar. Ik heb haar zondag gezegd om geen contact meer te hebben. Enkel als ze nog over onze realtie wil praten/vechten.

Moet me met elke spier in mijn lichaam tegenhouden om zelf geen contact te maken.
Ik wil hard zijn, en hoop dat zij alsnog een berichtje stuurt of belt of zelfs langskomt. Vergeven hoef ik haar niet, wat ik zie haar doodgraag...

Het is zo zwaar... En als ik hier sommige mensen hun blogs heb gelezen, dan kan dit nog héél lang duren voor het over gaat...

Komt er ook nog eens bij dat ik een oersaaie job heb, en dat ik dus ganse dagen niks te doen heb...
Ik durf mijn werk niet te laten vallen uit angst in een zwart gat te vallen. Nieuw werk zoeken lukt me niet, ik kan me niet concentreren...

Ik hoop dat mijn vrienden het ook niet te snel beu geraken dat ik er soms over door dram...

Ik wou het maar eens laten weten...

Groeten,
Nico

afbeelding van doubt

heb ik ook

hallo nico_nico

Dat probleem heb ik dus ook. Mijn job is ook oersaai en ik heb vaak ganse dagen niks te doen. En dan ga je piekeren natuurlijk.
Op zoek gaan naar iets anders lukt me momenteel ook niet.
Wat haat ik de liefde op dit moment....

afbeelding van nico_nico

pfeew, door de morgen gekomen...

Het is nu middag en ik heb het deze morgen zo zwaar gehad op mijn werk.
Ik had een vergadering en heb er niks van onthouden. Er is altijd wel een grappig moment, maar deze keer kon ik amper mijn mond bewegen. Lachen ging gewoon niet.
En maar denken, en maar missen...
En maar denken hoe ik haar kan terug winnen, hoe ik haar aangenaam kan verassen. Hoe ik haar kan duidelijk maken dat ze ons een tweede kans moet geven. Er is nog nooit iets ernstigs gebeurd. Ik heb haar nog nooit een tweede kans gevraagd... Wel nu doe ik dat wel... Maar ze wil niet...
Als ik met haar praatte vorige week, dan twijfelde ze nog en moest ze er over nadenken...
Nu ik me niet meer laat horen, vrees ik dat ik haar laat weglopen...
Vrienden zeggen dat ik haar tijd moet geven. Maar ook dat ik niet te veel hoop moet hebben...
Die tweestrijd in mijn hoofd: vechten of opgeven... Die is zo zwaar... Zo moeilijk... één seintje van haar zou zo veel oplossen denk ik... Ik zou me beter gaan voelen alvast. Ook al zegt ze dat ze iemand anders heeft. Dan kan ik verder...
Al ga ik dan denken dat ze na onze relatie te snel aan een nieuwe relatie is begonnen, en deze relatie snel zal afspringen...
Het is dus niet zomaar een sein die ik moet krijgen. Nee, het moet een teken zijn dat ze over ons wil praten, voor ons wil vechten...

Ik mag haar zussen en ouders altijd contacteren, er zelfs mee afspreken... Die mensen hebben me zelf uitgenodigd... De drang om dat te doen is zóó groot. Om te weten hoe het met haar gaat, wat ze doet, of ze me mist... Als ik wist dat ze me niet meer miste, dan kan ik zeker een kruis over ons maken...
Maar ze zei dat ze me miste, en dat ze er zó veel spijt van zou krijgen dat wij uiteen zouden gaan...
Ze is zéér emotioneel en lief, dus ik kan mij niet inbeelden dat het een week later allemaal weg is...

Toch moet ik aan mezelve eerst werken. Want nu heb ik het gevoel dat mijn ganse leven van haar afhangt... En dat is nooit gezond... Je mag nooit zoveel van iemand houden, dat die persoon je alles kan afpakken... Het is een fout die je nooit mag maken... Helaas heb ik dat gedaan...

Ik schrijf hier maar neer, alsof ooit iemand dit zal lezen en me een antwoord kan geven op deze situatie...
Er zijn er maar 2 die dat kunnen doen...
Helaas doen ze dat niet...

Troostende groeten,
Nico

afbeelding van saman

Hey Nico

Het is helemaal niet gek dat je nu van alles door je hoofd haalt, het is pas een begin van een verwerkings proces, en al doet het nu heel veel pijn ook daar kom je mettertijd achter,en het liefst zou je nu naar haar toe gaan en haar in je armen houden, maar je weet ook dat, dat je meer pijn gaat doen, ik vind het goed dat je nog steeds geen contact met haar hebt opgezocht, en dat je bang bent dat je haar kwijtraakt als je niks van je laat horen, dan had zij allang iets van zich moeten laten horen, laat haar gewoon een tijdje met rust, en gun jezelf in je hoofd ook wat rust, en ik weet het is moeilijk maar je moet even door de zure appel heen bijten.
en hoelang het duurt is voor iedereen anders de een is wat sterker dan de ander, en iedereen heeft weer wat anders meegemaakt.

het is nu een fase waar je door heen gaat, en op dit moment van je leven passen jullie niet bijelkaar, misschien wel op een ander tijdstip, ieder kiest een pad en als twee geliefden allebei een ander pad kiezen dan is het tijd om even afscheid te nemen,en misschien kruist dat pad zich weer met elkaar en dan had dat zo moeten zijn.

ga van het weekend leuke dingen met vrienden doen, en concentreer je daarop.

groetjes sam

afbeelding van nico_nico

te laat

Te laat: ik heb ze gisteren gebeld.
Om het kort te houden:
Ik heb haar gezegd hoe belangrijk ze is voor mij.
Zij zegt nagenoeg hetzelfde: ze mist me, ze zie me het liefst van de hele wereld, ze vind me de mooiste jongen...
Maar iets in haar hoofd blokkeert.
En ze is een beetje verliefd op een ander: Maar daarop zegt ze: Dat maakt u verwerken gemakkelijker.

Ze heeft nu examen en ze wil dus zeker een maand niet afspreken.
Want als ze me ziet, dan weent ze drie dagen...
Maar vanavond gaat ze wel weer weg met vrienden en vriendinnen EN die kerel waar ze op verliefd is...
Ze wil dat doen omdat het leuk is...

Tja, mij lijkt simpel: ze wil niet vechten omdat ze niet begrijpt wat het waard is. Ze zal eerst een slechte ervaring moeten meemaken voor ze zal beseffen waar ik het over heb, als ik haar vraag om te vechten...

Het grootste probleem is dat ik niet begrijp waarom ze niet verder wil. Missen, graag zien, leuk vinden, houden van,... Alles doet ze van mij... Wat heb je nog meer nodig voor een relatie?

Ze wil mij zeker nog blijven zien. En haar liefde geraak ik nooit kwijt... Zegt zij...

Begrijpen je als ik zot kom???

Bedankt voor de reacties.
Groeten,
Nico