Hey Doubts,

Het is zo herkenbaar wat je schrijft, bij mij slaat ie ook af en toe in, dan mis ik mijn ex weer verschrikkelijk en ga ik hier schrijven. Maar er zijn ook momenten dat ik me zo goed voel, dat ik niet snap waar ik me druk om kan maken, dan begrijp ik gewoon echt niet dat ik me een dag daarvoor nog rot heb gevoeld.

Wat betreft een leven lang alleen, die angst heb ik ook regelmatig, hoe meer ik daar over nadenk hoe beroerder ik me voel, weet niet of hier echt een remedie voor is, wel belangrijk is dat je ook nog andere belangrijke doelen in je leven hebt, behalve het vinden van een partner, dit is voor mij erg lastig...maar ik weet wel dat dit moet veranderen.

Voor de rest kan ik alleen maar een zinnetje uit een bekend liedje citeren:
The Future's Not Ours To See…Que Sera, Sera

Dit is herkenbaar, is mooi verwoord, eenzaamheid, angst om alleen te blijven, wie heeft dat niet gehad? Uiteraard, je hebt altijd familie, vrienden, hobby's, werk, afleiding, maar het is toch anders, om met iemand exclusief het leven te delen. Is dat toch de enige manier om eenzaamheid te kunnen verdrijven?
Heb het momenteel niet slecht, heb niets te klagen, maar heb nog steeds het gevoel dat niets het geluk van een relatie kan overtreffen, ook al was het niet altijd rozengeur en maneschijn.
Maar neemt niet weg dat je altijd positief moet proberen te blijven, de eenzame periode is ook een periode waarbij je met jezelf wordt geconfronteerd, en waar je enorm veel van kunt leren, en sterk kunt worden.
En probeer toch iets eraan te doen, door te ondernemen, iets te doen, desnoods iets nieuws, kun je die angst wegnemen.

Veel sterkte.

Groetjes,

Mr Bean

Hey,

Heel herkenbaar wat je allemaal beschijft.
Wel fijn dat je weer gevoelens kan hebben voor iemand anders, geeft de(ze) burger moed
Duim voor je dat het wat moois gaat worden!

Grtz Anja