Daar ligt inderdaad het probleem. Zijn een jaar verder en ben allang gaan inzien dat wij er niet meer is. Maar al die tijd liet zij mij geloven dat wij er nog was. Door uitspraken, duw en trek werk etc. Dat heeft mij dan ook genekt. Het was niet een nee, nu niet meer, het is over. Het was een ik moet nadenken, ik mis je hou nog van je, een kom hier en ga weg geval. Leer daar maar eens mee om te gaan als jijzelf degene was die contstant is en duidelijk. Doordat ik dat was, incasseerde ik alles, accepteerde alles, tenslotte zou ze dan terug komen toch? Verkeerd gedacht het werd een machtspel voor haar, duwen, trekken, aan het lijntje houden, kwetsen om vervolgens weer een aai over mijn bol te geven. Een hoop verwijt ik aan mijzelf tenslot bleef ik blind staan. Maar dat alles is ten einde eindelijk ben ik uit die macht.... eindelijk is het ten einde....

Thanks voor input waterman, hoop gehad aan je toendertijd. Als ik weer bloemen naar haar stuurde , als ik in frankrijk aan t relativeren was voorgaande blogs verwijderd toen... maar allemaal nog in mijn hoofd.