liefdes verdriet heeft iedereen wel, heel veel mensen kunnen erover praten of bij iemand uithuilen. Ik heb geen schouder om op uit te huilen of een persoon waar ik mijn gevoelens mee kan delen.

Ik ben een Turks meisje van 20.

Ik kreeg mijn eerste vriendje op mijn 16e, het was een goede vriend en vond me al heel erg lang leuk. Hij had me al eerder 'verkering' gevraagd maar ik wilde onze vriendschap niet op t spel zetten. Op mijn 16e kwam hij een keer met ; waarom probeer je het niet? als het niet gaat kunnen we altijd nog vrienden blijven. Wat kan er nou mis gaan? Zo gezegd zo gedaan. Heel veel van mijn vriendinnen hadden en vriendje toen dus ik dacht ajoh wat kan het nou kwaad. Hoe kon ik weten dat dit mijn grootste fout kon zijn?

Eerste 7 maanden gingen het goed, mensen zouden het bijna perfect kunnen noemen van buiten af. Nooit ruzie, nooit discussie. Ik was niet verliefd op hem, vond hem zeker wel een leuke jonge, maar 'verliefd' gevoelens waren er niet en daardoor twijfelde ik wel aan onze relatie. Ik had hem liever als mijn oude goede vriend. Een keer vroeg hij mij of ik naar zijn huis wilde komen. Want zijn moeder wilde me graag zien. Ik wilde dat liever niet dus had het een paar keer afgewezen. Na een paar keer vragen dacht ik oke, het is best wel gemeen tegen over zijn moeder als ze me elke keer wilt zien en ik tegenspreek.

Dus kwam ik daar thuis, voor het eerst, in een jongen zijn huis. Z'n moeder was er niet. 'ze kon niet komen'. Hij zei kom naar boven. Ik was jong, ik had geen enkel verkeerde gedachte in mijn hoofd. We begonnen te praten over alles en nog wat en we lagen op bed. Op een gegeven moment begon hij over onze relatie te praten en dat hij wist dat ik twijfelde aan mijn gevoelens. Hij begon over andere mensen te praten, hij zei ze hebben 'kleine dingen gedaan' en daardoor is hun band sterker geworden. Na zeker 45 minuten daarover te praten heeft hij mij soort van 'overgehaald' om aan mij te zitten. Het duurde misschien 10 seconden en ik zei meteen ik wil dit niet. Ik voelde me zo vies en wilde niet meer dat hij aan mij zat.

Een maand later, we hebben er nooit meer over gehad, vroeg hij of ik film wilde kijken bij hem thuis. Nou gingen we naar boven, geen laptop of TV te zien. Begon hij over de eerste keer dat ik bij hem thuis kwam. Na zoveel praten zei hij ik begrijp dat je t niks vond toen, alles was voor t eerst blabla en hij haalde mij alweer over. Hij begon weer aan me te zitten en na paar dingen kapte ik het weer af, hij mompelde en stopte ermee.

Een tijd later zei hij weer of ik bij hem thuis film wilde kijken, maar dit keer echt. Hij zag in dat ik het zeker niet wilde en hij had mij belooft dat we film zouden kijken. Ik kwam bij hem thuis en ging op zijn bed zitten, hij kwam naar me toe alsof hij een kus zou geven, ipv dat deed hij in 1 keer zijn hand in mijn broek (ik had een harem broek aan dus dat is uitrekbaar) ik schrok ervan duwde hem weg en zei ; *** op. t moment dat ik dat zei trok hij van mijn haar van bed af. Hij begon me te slaan en uit te schelden voor hoer. Hij zei dat ik op meerdere jongens viel omdat ik hem niet wilde. Ik ben die dag mishandelt voor het eerst in mijn leven. Ik ben getrapt in mijn maag en ben flik geslagen. Zijn moeder kwam thuis en hij zei tegen mij ; waag het niet om geluid te maken, ik ga weg met mijn moeder nadat wij weg zijn WhatsApp ik jou en ga jij via de achterdeur uit huis. Ik hield me stil omdat ik zo graag wilde dat hij wegging.

Nadat ik thuis was had ik hem van alles verwijderd en had ik gezegd dat ik niks meer met hem wilde te maken hebben.
Zomer kwam er tussen dus ik had helemaal geen last meer van hem. Eerste dag van school stond hij voor mijn school. En zei dat ik in zijn auto moest komen zitten anders zou hij me voorschut zetten voor school. Ik deed wat hij zei. Dit ging heel lang door. Hij begon mij met bedreigen en chanteren, ik kwam niet van hem af. Hij zei dat als ik naar mijn ouders zou gaan hij tegen hun zou zeggen dat ik ben ontmaagd door hem en dan zou ik met hem moeten trouwen. Door angst heb ik mij 3 flinke jaren stil gehouden, 3 jaar vol pijn, haat en woede.

Na 3 jaar zei hij dat we moesten verloven. In die 3 jaar was ik zo kapot en wist ik zo zeker dat ik niet van hem afkwam ik liet t maar gaan. ik was verlooft met hem. Mijn nieuwe schooljaar begon, net als elk jaar vol met pijn en woede. Ik leerde een jonge kennen. Raad eens ; Ja hoor, ik begon gevoelens voor hem te krijgen. Maar in mezelf dacht ik nee. Dit zijn dromen en dit zal nooit echt gaan gebeuren. Het was een Nederlandse jonge. Ik dacht bij mezelf mijn verloofde vermoord mij als ik zeg dat ik verliefd ben geworden. Maar hoe vaker ik hem sprak, hoe gekker ik werd op hem.

En toen ja hoor, ik kreeg schijt. Schijt aan alles en iedereen en mijn ouders. Ik werd alles zo zat dat ik begon tegen te werken. Na zo een lange tijd begon ik tegen te werken ik was er klaar voor om alles te verliezen voor de jonge waar ik verliefd op was geworden. Alles was wederzijds.. hij heeft mij zo erg geholpen door die tijd. Na een lange tijd doen en problemen en weer pak slagen kwam ik eindelijk soort van van hem af.

2 maanden later kreeg ik met de jonge waar ik verliefd op was. Ik was zo gelukkig en zo blij (tussen door werd ik nog heel erg gestalkt door mijn ex en t moment dat hij me op straat zag schold hij me uit of stapte hij uit om mij te slaan). Ik was klaar om mijn leven te delen met mijn nieuwe vriend (die noem ik even B). Hij had mij geholpen om van hem af te komen. Ik voelde me verschuldigd. Ik was in de wolken. Maar ik had iets heel ergs gedaan. Toen ik voor t eerst contact met hem kreeg had ik gelogen. Ik had gelogen dat ik was ontmaagd door mijn ex. Zoiets doms zou niemand doen! maar ik had t gedaan. Want ik was een Turks meisje die 3 jaar had met een jonge. Ik wilde niet schijnheilig lijken. Ik weet het klinkt zo stom kan mezelf wel door mn kop schieten door zo een domme leugen.

En toen werd ik echt ontmaagd.. door mijn vriend.. door de jonge waar ik zo verliefd op was.. Hij wist het niet. Hoe kon ik zoiets toelaten zonder dat hij t wist, misschien zou hij geen eens een turks meisje willen ontmaagden? Hoe dom kan je zijn. Ik had gelijk al spijt van wat ik had gedaan en durfde hem daarna ook niet meer de waarheid te vertellen. Hij begon elke keer te zeggen dat hij toch geen meisje wilt ontmaagden blabla. hij maakte t alleen maar moeilijker en moeilijker voor mij.

Op een dag barstte ik uit en vertelde hem dat hij me had ontmaagd. Hij geloofde me niet. en TOEN begonnen de echte problemen. We hadden pas 3 maanden. Heel zijn vertrouwen was in mij weg. Hij begon als een echte turkse man te denken. Hij geloofde me niet. Maanden gingen voorbij en soms werd hij boos en schold me uit voor hoer. Maar ik wist het hij hield ook echt van mij maar hij werd gek van zijn eigen wantrouwen. Hij haatte maar kon ook niet zonder me. Hij deed zijn best.. maar wie kan nou verder met een relatie waarin er geen vertrouwen is. Hij had bewijzen nodig maar die kon ik hem nooit geven. Want wat nou? vraag t je me ex zou hij me zwart maken en zeggen nee ik heb dr ontmaagd.

Dit is een jaar lang zo doorgegaan.. de persoon die ik nooit kwijt wilde waar ik toekomst mee zag keek me niet meer aan als toen, hield niet meer van me als toen.. alles was weg. Op een dag kwam mijn vriend mijn ex tegen. En vroeg hem alles. Mijn ex gaf t toe, hij zei dat hij boos was toen hij alles zei en gaf toe dat hij mij niet ontmaagd had en geen naaktfoto's van mij had (want dat had hij ook gezegd). mijn vriend vertelde mij dit en ik werd zo blij. ik dacht EINDELIJK. bewijs van de persoon zelf dat ik niet ben ontmaagd door hem. Ik dacht na een jaar wachten wordt ik beloond.

Maar nee.. mijn vriend was toen ook echt blij en een dag later zei hij ; ik kan niet met je leven. mijn gedachtes zijn zo erg verandert naar jou. Hij heeft aan jou gezeten 'kleine dingen' hebben jullie gedaan. Het boeide hem geen eens dat t was afgekapt en dat het maar zo kort had geduurd, dat ik daarna werd mishandelt.
Volgens mijn vriend ben ik een makkelijk meisje waar mensen slecht over praten. Omdat ik bij mijn ex eerste keer thuis al toe heb gelaten dat hij aan mij mocht zitten.

Gisteren heeft mijn ex t uitgemaakt en mijn verdriet en pijn kan ik niet uitleggen. ik eet niks, lach niet en ben bang dat ik niet verder kan leven zonder hem. Als een Turks meisje heb ik een heel erge zonde gemaakt en ben ik een schande voor iedereen. Ik wilde zo erg dat ik met hem zou beeindigen want dan zou t niet zo heel erg zijn..

En nou zit ik hier te typen met tranen in m'n ogen, met gevoelens dat ik geen enkel dag wil verder leven. Denk ik na 3 jaar hel eindelijk iets moois mee te maken, zo mooi was het, zo echt.. en nu na 16 maanden relatie is het uit.. Hij had er geen moeite mee.. hij zei dat hij gelukkig wilde zijn en dat hij dat niet met mij kon zijn..

Bedankt voor de mensen die dit lezen, ik kan dit bij niemand kwijt.. behalve hier..