Vandaag een jaar geleden kregen wij iets,
Nu vandaag is alles wat we hadden niets meer waard.
Precies vandaag hebben we er een einde aan gemaakt.

Het doet zoveel pijn,
ik wil hem helemaal niet loslaten maar er is geen keus.
We kunnen niet samen zijn en we blijven elkaar maar heen en weer sleuren.
Hoeveel liefde er ook is.

Al 2 maanden ging het niet goed en toen hebben we besloten elkaar met rust te laten.
Maar elke keer stuurde ik hem een berichtje dat ik hem miste en hij ook weer terug,
tot ik op een gegeven moment niets meer terug kreeg.
Ik heb me serieus nog nooit zo verschrikkelijk gevoeld.
Ik besefte toen pas hoe erg ik aan heb gehecht was geraakt, ze konden me alles afpakken maar hem? No way!

Dagen gingen voorbij en hoe vaak ik om smeekte om zijn liefde, hij negeerde me.
Ik begreep er niks van en voelde me zo leeg.

Tot ik voor zn deur stond en ik heb dwong om me uit te leggen waarom ie dit deed.
Hij zei dat ie dat wel moest doen, want anders zou ie mij nooit kunnen loslaten.
Het deed zoveel pijn, maar ik begreep hem wel.

We praten weer nachten lang en kwamen elke keer tot de conclusie, dat alles wat we wilde onmogelijk was.
Hij was een stuk ouder dan ik en ik had het vaak druk genoeg.

Hij was mijn allereerste grote liefde. De eerste jongen die mij geliefd liet voelen. Die mij accepteerde zoals ik was.
We waren een team, maatjes en echt gelukkig als we samen waren.

Dat alles kan ik niet loslaten, ondanks ik weet dat het niet gaat.
Ik heb geprobeerd hem te vergeten, maar niemand is zoals hij.

We zijn uit elkaar gegaan omdat we teveel van elkaar hielden en niet verder konden.
en alles wat ik nu voel is leegte, zo veel leegte.

Dus mijn vraag is dan ook, hoe laat je iemand los en hoe vergeet je iemand hoe moeilijk het ook is?