Ik heb zoveel geleerd van deze site, zoveel inzicht gekregen in mezelf en vooral in mijn ex. Mijn ex was duidelijk nog niet toe aan een volwassen relatie. Hij heeft altijd moeite gehad om zijn emoties te onderkennen en te uiten. Naar mij toe ging dat wel beter, maar de aan de rest van de wereld liet hij niets van zichzelf zien. Door dit onvermogen heb ik veel liefde gemist, daar ben ik nu wel achter. Door een nare gebeurtenis in zijn leven is nu het besef gekomen dat hij een deel van zichzelf altijd verstopt heeft. En nu wil het eruit, of hij dat wil of niet. Hij probeert hier nog wel voor te vluchten, maar dat zal niet eeuwig kunnen/blijven duren. Er gaat zoveel in hem om waarvan hij niet weet wat hij er mee aan moet. Ik hoop echt voor hem dat hij hier uit komt. Maar ik kan/wil hem hier niet mee helpen. Door ervoor te kiezen bij mij weg te gaan en erg ego?ɬØstisch te zijn in het laatste deel van onze relatie en bovendien tegen me te liegen. Ik had heel veel voor hem willen doen, maar nu niet meer. Nu is het zijn gevecht. Het doet me teveel pijn om te zien hoe hij worstelt en vlucht. Bovendien geeft hij me ook hoop als ik hem zie, door lieve dingen te zeggen en ruimte open te laten voor een "ons" in de toekomst. Ik wil hier niet in blijven hangen / op blijven hopen. Ik heb nu rust en tijd nodig voor mezelf. Als we vrienden waren gebleven was ik mezelf verloren in hem. Ik moet sowieso deze relatie verwerken wil er nog ruimte zijn voor contact in de toekomst. En Freakfire, ik begrijp heel goed wat je bedoeld. Er is nog een deel van mij dat gelooft dat we samen oud worden, ooit als hij zichzelf gevonden heeft. De tijd zal het leren, maar mijn deel is gedaan, nu is het zijn beurt. Ik ga iets van mijn leven maken, met of zonder hem. Ik ga weer gelukkig worden, al is het einde nog niet in zicht. Sterkte allemaal.