heel erg bedankt voor jullie reacties.
ik besef het zelf ook wel dat ik er eigenlijk niet aan moet denken.
maar toch elke keer als ik aan hem denk schiet dat voorbij.
ik heb inderdaad nog contact met hem, vind het gewoon nog heel moeilijk om hem los te laten.
Maar veel meer dan een bot antwoord van zijn kant zit er niet in?
het huilen om hem is gelukkig gestopt/ het continu kut voelen, maar heb ik om een of andere manier ook nooit kunnen doen? Misschien wel omdat het die 2 jaar dat we bij elkaar waren nooit echt helemaal lekker liep tussen ons.
Morgen nog wat laatste spulletjes ophalen bij hem, belangrijke spullen dus kan niet denken van laat maar..
Zie er ontzettend tegenop, bang dat ik weer voor hem val..
Ik denk zelf dat ik dat gevoel van "jij mag geen ander"heel sterk heb omdat ik van mezelf weet dat ik een tijd in iedergeval geen ander wil. en ben bang dat hij me dan zomaar 1,2,3 kan vergeten.
Vooral ook na zijn botte reacties, en het soort uitlokkige reacties als kben toch single nu dus...

Ik heb deze angst inderdaad ook heel erg, ik ben het afgelopen jaar langzaam van alles naar niets gegaan en nu is mijn laatste grote angst dat hij een ander krijgt. Dat zou nu een van de weinige dingen zijn die alles nog meer kapot zou maken.
Wat Me zegt is heel erg goed. Afstand nemen degene waar je het liefste bent, van je maatje, je soulmate en je grote liefde(dacht je)is het allermoeilijkste wat er bestaat. Ik ben gelukkig een half jaar geleden zover gekomen dat ik dat heb kunnen doen. Ik heb alles verwijderd en kijk nooit meer op zijn hyves of wat dan ook. Ik wil niets over ’m horen, zelfs als iemand een verhaal weet hoef ik het niet te weten. Ik kijk geen foto’s meer, ik heb alles losgelaten op dat gebied. Dat is een hele moeilijke stap, en ik kon ’m pas nemen toen ik echt wist dat ik alles kwijt was. Toen ik het gevoel had dat ik genoeg gevochten had en alles gezegd had wat ik wilde zeggen. Ik heb hem niet meer gevraagd wat er nog over was van zijn gevoel voor mij, wat er in godsnaam was gebeurd. Ik heb mezelf die pijn bespaard, ben zo ver dat ik daar niet meer nieuwsgierig naar ben, of in ieder geval, dat ik dat antwoord voor mezelf wil houden. Zodat ik nog de hoop heb dat het niet weg is, zolang hij dat nooit gezegd heeft kan ik mezelf dat ergens nog voorhouden.

Bespaar jezelf de pijn, als jij zeker weet dat het over is, dat jij genoeg gedaan hebt, bespaar jezelf de pijn van zijn leven dat verder gaat. Niets gaat je helpen, echt helemaal niets. Als je nieuwe foto’s ziet, als je ziet hoe vrolijk hij verdergaat zonder jou doet dat alleen maar meer pijn.
Ik weet dat je hier pas komt na een lange weg, en dat je eerst een fase hebt waarin je de pijn nog opzoekt. Gelukkig heb ik die fase gehad, al betekende dat voor mij wel dat het echt voorbij is. Wat nog steeds elke dag pijn doet, met of zonder foto’s, hyves of verhalen.

En wij hebben geen invloed op hun leven. Een nieuwe vriendin, ik moet er niet aan denken. Alles wat ik nu heb zou dan wegslaan, alles wat ik nog heb kunnen vasthouden om het vol te houden. Waarschijnlijk krabbel ik daar dan wel weer uit, maar het idee nu maakt me echt kapot. Dat zou namelijk betekenen dat hij er echt overheen is en de liefde opnieuw heeft gevonden bij iemand anders. Terwijl hij geen relatie meer wilde omdat hij geen relatie wilde, zijn studentenleven wilde beleven zonder een vriendinnetje maar vooral, heel veel stress had van mij omdat hij te verliefd was(aan het eind nog in ieder geval..). Hij zij geen relatie meer te willen voor de komende 10 jaar, hij kan al niet met zichzelf overweg laat staan met nog iemand anders dr bij.

In ieder geval, wij hebben er geen grip op. Voor iedereen betekend het wat anders als hij/zij een nieuwe relatie krijgt, misschien om jaloers te maken, om over jou heen te komen, of juist dat ie echt over je heen is, het kan allemaal. Het is een feit dat het altijd ongelofelijk moeilijk is. En ik durf er niet eens aan te denken.

Sterkte, xx

Everybody sails alone, but we can travel side by side