Ik heb 2,5 jaar een relatie gehad met een super vrouw(allebei 18). Vorige week maandag maakte ze er plots een einde aan. Ze haalde als rede aan dat we elkaar te weinig zagen (ik ben een kot student) en dat we nog eens te weinig deden samen. Ik had het helemaal niet zien aankomen, want de vrijdag ervoor hadden we nog een zalige dag gehad. Ze maakte me maandag echt duidelijk dat ze van mij hield, en we hebben dan ook na "the brake-up" nog enkele uren liggen kussen. Ze bleef bij haar beslissing. Ze vroeg me wel contact te houden wat ik ook deed. we belde 2 maal per dag, wat meer is dan we deden ervoor. Tot ik vrijdag het lumineuze idee kreeg haar te negeren. Ze moest maar eens voelen dat ze me echt kwijt is dacht ik, dan komt ze wel terug. dat is in het verkeerde keelgat geschoten. ze negeert mij sinds (al enkele dagen nu) en als ik toch contact probeer op te nemen doet ze alsof ze zich perfect voelt, en geen nood heeft aan mij. Ze heeft tijd nodig (de magische zin na een beëindiging). Ik ben ook echt bereid haar die tijd te geven. Maar hoe lang? Ik ben er ook zeker van dat haar moeder er voor iets tussen zit. Ik ben namelijk niet haar favoriet. Ik beloof haar dat ik zal veranderen, maar dat gelooft ze precies niet. Ze wil niet meer gekwetst worden.

Moet ik de reden geloven die ze opgeeft? (want het is niet zo'n meisje dat bepaalde dingen doet zonder gevoelens, en aangezien vrijdag...) Hoeveel tijd moet ik haar geven? Ik wil haar echt terug. ik heb er alles voor over. Morgen komt ze (ook onder druk van haar moeder) haar spullen ophalen.
--
gisteren(dinsdag) hebben we denk ik een goede stap gezet. Ze kwam haar spullen halen en we hebben zalig gepraat. We hebben geknuffeld, gelachen... Het voelde terug aan gelijk in het begin. Ik ga gewoon proberen te zwijgen tegen haar over de relatie en haar gewoon terug proberen te veroveren. We gaan vrijdag bv. al samen een stapje zetten. Ik weet dat ze nog verliefd is op mij, en als het minder is moet ik die gevoelens terug kunnen aanwakkeren. Het is me 2,5 jaar geleden toch gelukt om haar vast te krijgen. Ik moet haar gewoon te tijd en ruimte geven die ze nodig heeft, en toch geen contact proberen te verliezen.

Ik blijf hoopvol, al besef ik dat dat me nog dieper kan duwen.. Bedankt!
--
Hoe goed dinsdag ging zo slecht ging vrijdag. Ze was gemeen, ik ben dan ook kwaad weggegaan waarop ze me direct belde. Ze was in het algemeen lastig: de kans zat erin dat we haar moeder gingen tegenkomen, en ze mag mij niet meer zien van haar.
Pff, ik mis ze zo !!