De zondagen zijn over het algemeen zo deprimerend op moment. Kan de hele week uitkijken naar een vrije dag, maar als het dan zo ver is en tot rust ben gekomen, zit ik de hele dag te janken. Gezellig zon dagje met jezelf. Maarja wel nodig effe die rust want anders komt t er gewoon niet van. Het is ook gewoon een keus van mezelf om me zo te laten gaan. Ik had ook iets leuks kunnen gaan doen. Het feit dat ik daar geen zin in heb zal ook wel niet voor niks zijn. Volgens mij hoort het er allemaal gewoon bij. Geen zin hebben in iets leuks doen, je niet aan kunnen zetten tot iets. Vrije keuze of niet, hier sta ik nu. Geen zin om gezellig te doen, en dat is dat.
Wil nog wel even iets kwijt over alle ophef hier op het forum.
Ik schrijf hier voor mezelf, ik schrijf om te verwerken. Ik vind het lief en fijn als mensen fijne woorden voor me over hebben en zit ook niet te wachten op negativiteit. Ik zoek juist een veilige uitlaatklep, zodat ik niet elke keer bij mn vriendinnen hoef te "klagen". Voel vooral niet de behoefte om te reageren, want ik vind het al fijn om gewoon te kunnen schrijven. Mijn verhaal de wereld in te sturen zonder mij, als persoon, bloot te geven, alleen mn verhaal. Als ik geschreven heb, voel ik me al een stuk beter. Ik probeer hier ook geen oplossingen te vinden, dat verwacht ik ook niet.
Lieve BJM, je bent een ontzettende lieve man, lijkt me. En je hebt iets zorgends over je, wat heel fijn is als je er open voor staat. Ik sta er niet open voor. Wat ik wil is alleen schrijven, meer niet. Mijn droom beslaat inderdaad een heel verhaal, maar weet je, soms zit je op zon punt dat je klaar bent met analyseren en effe een stukje van je af wilt schrijven en dat is dan dat. En dat is misschien kortzichtig of niet deep down gaan, maar daar gaat t mij soms ook niet om. Dat stuk doe ik bij mijn therapeut, daar ga ik echt de diepte in en ben ik hard aan het werk en hier wil ik soms effe simpel schelden, uitjanken, dom dingen zeggen of gewoon een rot gevoel beschrijven.Hoop dat je dat begrijpt, wil je echt niet afwijzen, vind het lief dat je mensen zo wilt helpen en er zijn vast mensen die er wel open voor staan. Sorry moest het even kwijt.
Wow, mooi geschreven...
Wow, mooi geschreven...
goed geschreven, ben het met
goed geschreven, ben het met je eens.
en die zondaghen pfff ja heb er ook last van! zondag is echt een dag om met je geliefde door te brengen en dat doen dan ook al mijn vrienden. Voel me vaak best wel eenzaam op deze dag terwijl ik weet dat ik iedereen echt wel kan bellen om wat te doen maar wil me niet opdringen. Ik mis de zondagen dat ik met mn ex en zijn dochtertje een hele dag ging uitwaaien op het strand, lekker borrelen, samen koken. Dus erg herkenbaar!!
@evee
Ja, dat moet voor jou echt heel erg pijnlijk zijn. Ik voel echt met je mee. Niet alleen afscheid van je ex, maar ook van je stiefdochter moeten nemen. En iedereen kan zeggen wat ie wilt, het voelt als fantoompijn. En dan kan je wel gezellig met je vrienden Sinterklaas vieren of Kerst, maar dat confronteerd alleen maar. Daar wil je eigenlijk niet zijn, het is een surrogaat. Je zou het liefst met je "man" en "dochter", samen met zn drietjes leuke dingen willen doen. Mijn expartner hield er ook een dubbelleven op na, en het is al vaker uitgeweest, altijd de hoop gehad dat het gedrag zou veranderen. Het werkte altijd voor een tijdje, maar het sloop er altijd weer in. Als ik er helemaal klaar mee was, werd ik op het verkeerde been gezet door vrienden of familie (terwijl zij eigenlijk wel klaar met m waren, maar ook de opmerkingen van...hij mag ook fouten maken, hij is ook maar een mens) en dan werd ik weer milder en zette ik mn beste beentje weer voort. Nu ben ik voornamelijk verdrietig over het feit dat HIJ niet meer veranderd, en ik ben allergisch geworden van zijn manier van leven. Nu weer een andere vriendin, maar tegen mij zeggen dat ie liever bij mij is, dat ie van me houdt en dat hij eigenlijk niet bij haar wilt zijn, maar het toch doet omdat het zon pijn doet. Ook hij zegt dat hij veranderd is, maar kijk wat hij nu weer doet met zn nieuwe vriendin. Iets in hem is niet geheeld, door zijn jeugd of wat dan ook, hij snakt naar liefde en iedereen moet het opvullen! Ik herken dit wel van vroeger, ik ben ook altijd van de ene in de andere relatie gerold, maar nu is het anders, ik wil mezelf helen. Geen flauw idee hoe dat moet, maar de intensie is er haha!
Heb je al afscheid genomen van je stiefdochtertje? Wat lijkt me dat pijnlijk. Heel veel sterkte!
ik had helemaal niet door dat
ik had helemaal niet door dat je geantwoord had maar onwijs bedankt voor dit antwoord. Dit geeft me weer meer inzicht en dit keer van een ervaringsdeskundige. Thanks! Afscheid nog niet geweest. Heb net een update in mijn laatste blog gesteld, ik heb alles even uitgesteld