Hoi Lianne,

Jouw verhaal en wat je hebt meegemaakt met je vriend heeft veel raakvlakken met mijn verhaal.

Ineens is de verliefdheid, liefde zelfs, omgeslagen in ..... niets! Afgelopen, nada, niets meer. In mijn geval draaide haar humeur en mening soms in een paar uur tijd 180 graden.

Jij beschrijft dat hij heel de wereld wilde laten weten dat jullie een stel waren, ook dit heb ik meegemaakt. In het begin van mijn relatie werd ik op een voetstuk geplaatst en alles aan mij was geweldig (beetje beangstigend), ik heb meerdere keren moeten zeggen: ik ben gewoon een vent en heb ook m'n minpunten.

Om het gedrag van mijn ex beter te kunnen begrijpen ben ik tal van sites afgegaan en kwam ik een artikel tegen inzake borderline-achtig gedrag (alleenwonen.nl). Borderline heeft vele gezichten maar de omschrijvingen in dit artikel kwamen overeen met wat zij liet zien, ik som ze even op.
Een van de kenmerken van borderline achtig gedrag zijn, het aantrekken en afstoten of zeer heftige emotionele uitbarstingen. Wanneer de ander steeds weer na een leuke periode van aantrekken, afstand neemt en de relatie weer laat verkoelen is dit vaak een teken van onverwerkte emoties en het niet werkelijk openstaan voor een nieuwe relatie. Deze persoon dient eerst zijn leven weer op orde te krijgen voor er weer aan een relatie begonnen gaat worden.

Ik weet niet of je je partner in het bovenstaande kunt herkennen? Zo ja, dan kun je ook eens gaan grasduinen op internet.

Jouw houding t.a.v. het aangaan van een nieuwe relatie, vooral de terughoudendheid, begrijp ik maar al te goed. Ik ben bang om mij weer bloot te geven en mij kwetsbaar op te stellen. Na 4 jaar vrijgezel te zijn geweest had ik bij haar mijn muurtje afgebroken maar ben ook bedrogen uitgekomen. Ik ga dat muurtje echter niet meer opbouwen... ik blijf geloven in de liefde en weet dat ik ze ga vinden, dat ik 'on that bumpy road to love' nog een paar keer op m'n bek moet gaan, oké dat neem ik voor lief. Ideetje?

Veel sterkte, BlueEyes

Beste Lianne,

Jouw verhaal lijkt heel hard op het probleem dat ik had, MAAR ik was die andere persoon ! Ik was degene die plots niet meer verliefd was bedoel ik ! En ik moet zeggen dat ik je ex heel goed begrijp. Vele mensen die dit lezen begrijpen hem waarschijnlijk ook niet, maar ik was in ons geval degene die het niet meer zag zitten en ik kan je verzekeren dat dat ook heel erg is, ook al lijkt dat minder logisch.
Bij ons waren we ook iets langer dan 2 maanden samen en ik voelde mij in het begin heel verliefd, ik dacht heel de tijd aan hem en verlangde er elke keer naar om hem te zien. Ik vond het altijd heel spannend om elkaar nog beter te leren kennen, nooit verveelde ik mij tijdens een afspraak.
Maar toen veranderde het plots na een tijd. Met hem afspreken begon hoe langer hoe meer als een verplichting te voelen, ik wilde eigenlijk liever andere dingen doen... Ik vond het plots veel leuker om gewoon met vriendinnen af te spreken in plaats van met mijn vriend. Soms was ik zelfs liever alleen thuis in plaats van naar hem te moeten gaan !
Natuurlijk kon het dan niet blijven duren, tot hiertoe ben ik waarschijnlijk wel begrijpelijk. Als je merkt dat het gewoon niet meer is wat je wil, is de beste keuze om er mee te stoppen.
Maar dat wilde dus niet zeggen dat ik het uitmaakte & dat het daarmee dan gedaan was, helemaal niet !
Nog heel lang ben ik er niet goed van geweest, ik voelde me rotslecht en heb ook gehuild tot ik helemaal leeg leek. Het was een vreselijke tijd en ik voelde me zelfs alsof ik nog liever zelf gedumpt werd, dan dit met hem te moeten doen.
Ik wist gewoon dat dit hem heel erg ging raken. Omdat ik ooit zoveel van hem gehouden heb was het zo moeilijk om hem dit te moeten aandoen.
Jouw vriend hield waarschijnlijk inderdaad wel echt van jou, maar ik kan dus getuigen dat verliefdheid effectief van de ene op de andere dag gedaan kan zijn...
Ik wou ook zo graag dat ik nog van hem kon houden maar het was niet zo. Ik hoop dat iedereen dat standpunt nu ook een beetje begrijpt.

Vriendelijke groeten,
Mylie