Vanmorgen opgestaan, na een slapeloze nacht, dikke ogen van het niet slapen, en het schijnbaar prakizeren
wat ik gedaan heb vannacht!
Een broodje gegeten en een bakkie koffie gedronken, en toch maar weer eventjes me bed in gedoken om iets van slaap in te halen...
11 uur vond ik het wel weer genoeg geweest, en wilde iets met mn onrust doen.
Als ik onrustig ben, is er maar 1 manier waar ik rust in kan vinden, sinds de breuk.....
En dat is naar het graf van mijn moeder gaan.

Zo gezegd, dan ook zo gedaan, even weer weg van mijn vervelende gedachtes.....
In de auto op weg naar het kerkhof, sta ik op de automatische piloot, ik heb de muziek hard, zing mee,
let niet op mijn snelheid.
En ben in een mum van een tijd, waar ik op dat moment graag wezen wil.
Als ik dan mijn auto parkeer, en ik stap uit, dan voel ik een serene rust over me zelf uitvloeien.

HEERLIJK dat gevoel, gewoon even helemaal nergens aan denken, en ook even een dag niet bezig
zijn met mijn les...(mezelf)
Ik koop snel een mooi bloemetje aan de overkant, en loop dan op mijn gemak, eerst even bij opa en oma
langs, en dan ga ik naar de liefste van de wereld, mijn mama....
Ik haal alle bladeren weg die, op de steen gewaaid zijn, ik pak een gieter met water en spoel de steen schoon.
de bloemen pak ik uit en geef ze een mooi plekje naast het graf.
dan pak ik 2 sigaretjes en roken we samen een peukie, die zet ik voor haar vast, voor de steen, en ik kijk verlangend
naar haar foto, en praat in gedachten met haar.

My God wat mis ik jou, denk ik bij mezelf, waarop ik haar tegen mij hoor zeggen:
Kind het komt allemaal goed, vertrouw op mij en vertrouw vooral op jezelf, fouten maken hoort erbij in het leven.
Zolang je geen fouten maak, leer je niet, je bent op de goede weg....
BAM tranen, tranen met tuiten, het gemis van mijn kanjer komt even driebubbel zo hard aan, en even raak ik
in paniek, maar besluit snel mijn tranen te drogen.
En me te herinneren waar ik de afgelopen dagen was met mijn eigen ikje....op de juiste weg!!

Dan besluit ik om nog even de kerk in te lopen en een kaarsje te branden, en heel voorzichtig te vragen of er goed
over mijn lieverd gewaakt kan worden, hem een goed leven toewensen, en daarmee mijn onrust laten verdwijnen.
zodat ik weer lallend in de auto, op weg naar huis kan en mijn dag zonder onrust in mijn lijf, kan beginnen.

zomaar een dag uit het leven van Pallmallwoman.
zweverig??? misschien...het is hoe ik het ervaar....