er komt inderdaad veel op je af he, gewoon dat je alles zelf moet regelen en beslissen, dat valt mij ook zwaar, niet meer even overleggen samen,want er is geen samen meer.En dat je zo van de een in de andere relatie kunt stappen, dat denk je dat doet hij niet,maar hij doet het wel en gaat zo verder met zijn leven, zoals hij het met mij had, maar nu met een ander aan zijn zij.dat iemand zo kan veranderen, niet te bevatten en erg verdrietig om te zien.
Mensen om mij heen vinden mij ook sterkt terwijl ik me niet zo voel.Ook ik denk steeds was ik maar een jaar verder, dit duurt echt lang he, dit rotgevoel.Ik moet hier ook eerst zelf door heen, om nu al iemand anders aan de haak te slaan, dat zou ik niet kunnen, dan zou het alleen maar zijn om de leegte op te vullen.
Ik vind het rot dat jij je net zo voelt als ik, het is gewoon een kloteperiode.
Hou vol, ik denk aan je. veel liefs Maily.

Ik vind het idd de zwartste periode uit mijn leven, maar heb ook wel het idee dat het ergens goed voor is. Ik word er in ieder geval sterker van, maar de strijd valt me af en toe gewoon zwaar. Ook omdat we nog contact moeten hebben ivm ons huis. Ik hoop dat alles snel geregeld is en dan kap ik het contact helemaal af, hoe graag hij me ook nog wil blijven zien. Ik neem gewoon mijn tijd. Liefs Pluk.

P.S. Lin, hoe lang duurde het voor je er weer bovenop was?

Wat het ook zo moeilijk maakt is al die mensen die zeggen dat hij wel weer terug komt (o.a. zijn broer, de notaris (haha, ervaringsdeskundige en mij hele familie (maar die willen me natuurlijk troosten)). Ik probeer juist geen hoop te hebben, dat maakt het alleen maar moeilijker. Bovendien weet ik helemaal niet of ik het nog wel wil/kan vanwege alles wat er gebeurd is. Dan moet ik toch eerst dit afsluiten en het zien als iets nieuws. Maar als ik er overheen ben wil ik hem misschien helemaal niet meer terug.. Ook heeft hij zelf nog een hele tijd hoop gegeven en zelfs nu doet hij nog heel aardig en behulpzaam (wil helpen verhuizen???). Ook wil hij me nog graag blijven zien want ik blijf een plek in zijn hart en leven houden??? Daar kan ik toch niets mee? Ik heb hem ook gezegd dat dat er niet in zit, dat hij niet uit kan kiezen wat hij wel leuk vind met mij en dat dat gewoon doorgaat. Alles of niets, nou niets dus... Ook zei hij dat hij me nog wel leuk vond, maar we gewoon verschillende idee?ɬ´n hebben over de toekomst en een relatie. En dat hij nu iemand heeft met dezelfde idee?ɬ´n, alsof dat het enige is dat telt. Bovendien heeft hij deze idee?ɬ´n pas sinds een tijdej, na het overlijden van een dierbare vriend. Blijkbaar vind hij het leven te kort om iets serieus op te bouwen en wil hij alleen maar de lusten en niet de lasten. hij heeft nu iemand die hem helemaal vrijlaat. Maar goed, hij moet maar kijken of dit hem gelukkig maakt, I am moving on. Liefs Pluk

Tuurlijk is het voor jou makkelijk om dit te zeggen, jij hebt alleen mijn verhalen gehoord. Die waren idd vaak niet positief, vooral omdat ze over het laatste half jaar gingen. Dat was ook een drama, maar die 7,5 jaar daarvoor ben ik ook nog niet vergeten. Bovendien, iedereen zegt wel dat je meer verdient, maar krijg je dat ook? Het is niet zo dat er tien hele leuke mannen op een rijtje staan waar ik uit kan kiezen. Natuurlijk vind ik het vreselijk wat er gebeurd is en ik weet ook niet of ik daar overheen kan stappen, maar ik zeg nooit nooit. Je kunt nl niet in de toekomst kijken. Bovendien weet jij ook dat als hij me ooit al terug wil hij er keihard zijn best voor moet doen en hij weer vol voor ons moet gaan. Wil hij dat niet, dan heeft hij pech. Maar ook in een volgende relatie zullen er dingen zijn die ik niet leuk vind. Ook is die liefde niet zomaar weg. Ik zit nu ook in een dip, dan denk ik toch anders dan als ik er niet in zit. Ik heb jou nog niet zo lang geleden ook nog horen zeggen dat je haar wel terug zou willen... Dus niet zo streng graag . Ik snap je wel, maar het is allemaal niet zo makkelijk...

Liefs Pluk